ଶଗଡ଼ ଗାଡ଼ି

ଘିଡି ଘିଡି ହୋଇ ଚାଲଇ ଗଡି

ଆହା କି ସୁନ୍ଦର ଶଗଡ଼ ଗାଡ଼ି ।

ମଟର ଆଗରୁ ଥିଲା ଶଗଡ଼

ନଥିଲା ବାହାରି ସେବେ ଟ୍ରାକ୍ଟର ।

ରାସ୍ତା ଘାଟ ହୋଇ ନଥିଲା ପିଚୁ

ଶଗଡ଼ ଚାଲିଲା ପୁଚୁର ପୁଚୁ ।

ଗାଡ଼ି ଗଡି ଗଡ଼ି ଆଗେଇ ଥାଏ

ବାଡି ଟେ ଧରି କି ଡ଼୍ରାଇଭର ବସେ ।

ବେନି ବଳଦକୁ ଯୁଆଳି ଯୋଚି

କେଁ କଟର କେଁ କଟର ଚାଲିଛି ।

ସେଇଟି ଅଟଇ ଶଗଡ଼ ଗାଡ଼ି 

ଅନ୍ୟ ନାମ ତା'ର ହଳିଆ ଗାଡ଼ି ।

ଲୁହା ହାଲ ଲାଗି ଥାଏ ଚକରେ

ହଳିଆ ଟାଣିଲେ ତାହା ଲୋ ଚାଲେ ।

କାଠରେ ତିଆରି ଶଗଡ଼ ଗାଡ଼ି 

ମଟର ଆଗରୁ ଥିଲା ଲୋ ଗଡି ।

ସବୁ ପ୍ରକାରର ବୋଝ ସେ ବୋହେ

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ ସବୁରେ ଧାଏଁ ।

ଧାଇଁ କି ହାଲିଆ ହେଲେ ହଳିଆ 

ଛାଟରେ ପିଟଇ ଲୋ ଶଗଡିଆ ।

ଗାଡ଼ି  ସେ ଗଡାଏ ଗୀତକୁ ଗାଇ

ଗୀତ ଶୁଣି ଗୋରୁ ଚାଲନ୍ତି ଧାଇଁ ।

ଧୁକୁଡ ଧୁକୁଡ଼ ଧୁକୁଡୁ ଘାଇଁ

ଧକଡ ଧକଡ ଧକଡ ଧାଇଁ ।

କେଁ କାଆଁ ଚେଇଁ  ଚାଇଁ ଚାଇଁ ଚିଁଉଁ 

ଧେଇକ ଧେଇକି ଧେଇଁକି ଧାଉଁ ।

ଧାଉଁଥାଏ ନିତି ଗାଁ ସଡ଼କେ  

ହୋଅବେ ହୋ ହୋ ହୋ ହୋଅବେ ଡାକେ ।

ଶଗଡ଼ିଆ ଭାଇ ଖୁସି ମନରେ

 ବାଡି ଧରି ଗାଡ଼ି ଗଡ଼ାଇ ନିଏ ।

ମାଟି ଗୋଡି ବାଲି କାଦୁଅ ବାଟେ

ଶଗଡ଼ ଗାଡ଼ିଟି ସବୁଠି ଛୁଟେ ।

ଗଲି ଘଞ୍ଚ ବିଲ , ବନ , ଅରଣ୍ୟ

ସହର , ବଜାର , ଗହଳି ସ୍ଥାନ ।

ଚାଲିପାରେ ଏଇ ଶଗଡ଼ ଗାଡ଼ି 

ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଚାଲେ ଘିଡି କି ଘିଡ଼ି ।

ଘଡର ଘଡର ଘଡର ଘାଇଁ

ଧକଡ ଧକଡ଼ ଥାଏ ସେ ଧାଇଁ । 

ହୋଇ ଗଲାଣି ତା' ଏବକୁ ଲୋପ

ଲାଗେ ଜନ ମନେ ଘୋର ସନ୍ତାପ ।

ବଢି ବଢି ଚାଲେ ଏବେ ମଟର

ପ୍ରଦୂଷଣ ବଢ଼େ ଅତି ପ୍ରଖର ।

ଦି , ଚାରି ବରଷ ଭିତରେ ସତେ

ଧ୍ଵଂସ ହେବ ପୃଥ୍ବୀ ହୁଏ ପରତେ ।