ଶେଷ ଫଗୁଣ ଚିଠି

ଫଗୁଣ ସରିନି ବାକି ଅଛି କିଛି

    ସରିଗଲା ମୋର ପ୍ରୀତି,

ଦେଇଗଲା ପ୍ରିୟା ମୁଦା ଲଫାପାରେ

    ଶେଷ ଫଗୁଣର ଚିଠି |

କହିଲାନି କିଛି ହସି ବି ନଥିଲା

     ଚାଲିଗଲା ନୀରବରେ,

ମୋ ମନେ ଭରିଲା ଚିର ଅବଶୋଷ

    ଅଭୁଲା ଅତୀତ ଝୁରେ |

ଏବେ ବି ସେଦିନ କଥା ମନେପଡେ

    ପ୍ରିୟା ଭରିଥିଲା କୋହ,

ଆଖିରେ ଆଖିଏ ବେଦନା ଭରି ସେ

    ଝରାଇ ଥିଲା ଯେ ଲୁହ |

ଥର ଥର ହାତେ ଚିଠି ଧରିଥିଲି

    ଵୁଝି ପାରିଲିନି କିଛି,

କେଉଁ ଭାବନାରେ ଭରା ଥିଲା ତାହା

    ମନେ ସଞ୍ଚରିଲା ଭୀତି |

ଚିଠି ଖୋଲିଥିଲି ଅତି ଗୋପନରେ

    ପଢ଼ିଥିଲି ନୀରବରେ,

ମଉଳି ଥିଲା ମୋ ପ୍ରୀତିର ଫୁଲଟି

    ହୃଦୟର ବଗିଚାରେ |

ବହିଥିଲା ଅଶ୍ରୁ ଶେଷ ଶ୍ରାବଣର

    ଅସରା ବରଷା ପରି,

ଭାଙ୍ଗିଥିଲା ଆଶା ଭରଥିଲି ଯାହା

    ଜୀବନର ପ୍ରୀତି ଭରି |

ସମାଜର ନୀତି ନିୟମକୁ ଡରି

    ଭାଙ୍ଗିଥିଲା ପ୍ରିୟା ମନ,

ଲେଖିଥିଲା ସିଏ ସମାଜ ଆମକୁ

    କରୁଛି ଯେ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ ।

ଝିଅଟିଏ ମୁହିଁ କେମିତି ବୋହିବି

    କଳଙ୍କର ବୋଝ ଏତେ,

ଭୁଲିଯିବ ମୋତେ ମରିଗଲା ଭାବି

    ସ୍ମୃତିରେ ରଖିବ ପଛେ |

ଆଜି ବି ଭୁଲିନି ପ୍ରିୟାର ମମତା

    ହୃଦୟେ ରହିଛି ବଞ୍ଚି,

ସାଇତି ରଖିଛି ଅତି ଗୋପନେ ସେ

   ଶେଷ ଫଗୁଣର ଚିଠି ।