ଶଦ୍ଦ ଅପଚୟ
ଶଦ୍ଦ ଅପଚୟ
ମନ ମଧ୍ୟରେ ଗୁଞ୍ଜରିତ
ଅବ୍ଯକ୍ତ ଅନେକେ ଶବ୍ଦର
ପରିପ୍ରକାଶର ମାଧ୍ୟମ ଭାଷା
ଭାଷା ମୌଖିକ ଲିଖିତ ଦୁଇଟି
ସୀମାରେଖାରେ ଆବଦ୍ଧ
ଭାଷାକୁ ନିଜ ମନ ସରୋବରେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ପଦ୍ମ
ତୋଳି ନେଇ ଆବେଗିକ
ସୂତ୍ରରେ ବାନ୍ଧି ଭାବକୁ ପରିପ୍ରକାଶ କଲାବେଳେ
ସଠିକ ବର୍ଣ୍ଣ ସଂଯୋଜିତ
ଶବ୍ଦର ପ୍ରୟୋଗ ଅପଭ୍ରଶଂରୁ
ସୃଷ୍ଟି ଭାଷାର ଅପଚୟ
ଭାଷା ର ଅପଚୟ
ବାସ୍ତବିକ ସ୍ବର ବର୍ଣ୍ଣ
ବ୍ୟଞ୍ଜନ ବର୍ଣ୍ଣ ସୁଚାରୁ ରୂପେ ପ୍ରୟୋଗ ନହୋଇଲେ
ଆବେଗିକ ସଂଯମକୁ ସଠିକ
ଵାକ୍ଯ ଓ ଭାବ ଧାରାରେ
ସଂପୃକ୍ତ କରି ପାରିଲେ
ଅମି ଯାଏ ଶବ୍ଦର ଅପଚୟ
ମୁଖରୁ ନିସୃତ ବର୍ଣ୍ଣ
ଦନ୍ତରୁ ନିସୃତ ତାଲବ୍ଯରୁ
ନିସୃତ ବଣ୍ଣ ମୁର୍ଧନ ଉଚ୍ଚାରିତ
ବର୍ଣ୍ଣ ସଠିକ ବ୍ଯବହାର ଶବ୍ଦରେ
ନ ହୋଇଲେ ଘଟି ଥାଏ
ଶବ୍ଦର କଳଙ୍କିତ ଅପଚୟ ।