ଶୈଶବର ସ୍ମୃତି

ଅଣଲେଉଟା ସେ ମଧୁର ସ୍ମୃତି

ହୃଦୟେ ସାଇତା ଅଭୁଲା ଗୀତି 

ସୁଖମୟ ସେହି ଆନନ୍ଦ ବେଳ

ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ ଚାଲଇ ଖେଳ ।

ଆମ୍ବତୋଟା ବିଲ ଗାଁର ନଈ 

ଅନୁକୂଳ ସ୍ରୋତେ ଯାଏରେ ବହି 

ଶୀତ ପ୍ରଭାତର ଉଷୁମ ଖରା 

ପୁଷ୍କରିଣୀ ଜଳେ ଗଡ଼ିଶ ଧରା ।

ଖଳାଦାଣ୍ଡେ ବସି ପଢ଼ଇ ପୋଥି

ଠାକୁମାଆ କୋଳେ ବିତଇ ରାତି 

ଶ୍ରେଣୀକକ୍ଷ ଆହା ଦିଶଇ ପୂର୍ଣ୍ଣ 

ସହପାଠୀ ସାଥେ ଶିଖଇ ବର୍ଣ୍ଣ ।

ଗୁରୁଙ୍କର ସେହି ଆକଟ ବାଣୀ 

ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ଯେ ସାଜଇ ପୁଣି 

ଯାନିଯାତ୍ରା ସାଥେ ପୁନେଇଁ ପର୍ବ

ଆମ ଗାଉଁଲିଙ୍କ ସାଜଇ ଗର୍ବ ।

ଯାଇଛି ବଦଳି ଅତୀତ ଦିନ 

ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିକୁ ଝୁରୁଛି ମନ 

ଯାନ୍ତ୍ରିକ ସଭ୍ୟତା ନେଇଛି ମୋହି 

ବାଲ୍ୟଚପଳତା ଜୀବନେ ନାହିଁ ।

ଆଧୁନିକତାର ବଶ୍ୟରେ ନର 

ପଲ୍ଲୀପ୍ରାଣତାରେ ନ ତୋଳେ ଘର 

ଗ୍ରାମ୍ୟପ୍ରୀତି ସତେ ସାଜିଛି ମୃତ

ନିଷ୍ପାପ ମନଟି ହୋଇଛି ଧ୍ରୁତ ।