ସବୁ ସରିଗଲା ପରେ

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଯେବେ ପଥଚ୍ୟୁତ ହୁଏ

ଆଖି ଆଗେ କାଳିମା ପରଦା

ଢାଙ୍କି ହୋଇ ବାଟବଣା କରେ

ସହିବାର ସେ ସୀମା ପାର ପରେ

ପାଦ ବଢ଼େ ଏକ ଭିନ୍ନ ଦିଗ ଆଡେ

ଯେଉଁଠିଥାଏ ସୁନିଶ୍ଚିତ ଧ୍ବଂସ ପାରାବାର।

ସବୁକିଛି ସରିଗଲା ପରେ

ଆଖିଖୋଲେ ପରଦା ସେପାଖେ

ସ୍ତବ୍ଧ ବିବେକ ହଠାତ ନିରବିଯାଏ

ଦୁର୍ଘଟଣାର ରକ୍ତାକ୍ତ କ୍ଷତରେ।

ବାସ ରହେ ଖାଲି ବଳକା

ଅନୁତାପ ଓ ଅନୁଶୋଚନାର ଅଶ୍ରୁ

ଖୋଜିହୁଏ ଧନ୍ଦିହୁଏ ବ୍ୟସ୍ତେ

ନିଜ କଲାକର୍ମର ଆଦି ଓ ଅନ୍ତ

ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତର ଏକ ଉଷ୍ଣ ଯାତ୍ରାରେ।