ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

ଅପେକ୍ଷା କରିବାର ନିଜର ଏକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅଛି , ମୋନୋକ୍ରୋମରେ ଆଙ୍କାଯାଇଥିବା ଲାଳସା ପରି

ବସନ୍ତକୁ ଅପେକ୍ଷା କରୁଥିବା ଏକାକୀ ଖଣ୍ଡିଆ ପତ୍ର ପରି , ଅନ୍ଧକାର ଘଡଘଡି ମେଘ ଆଣିଥାଏ ,

ଏକାକୀ ପକ୍ଷୀ ପରି ଯିଏ ପ୍ରାଣକୃଷ୍ଣ ଗୀତଗାଏ ।

କବିତା ଯାଦୁ ପରି, ମୁଁ ତୁମକୁ ଅପେକ୍ଷା କରେ,

ସ୍ତୁତି ସାଉଁଟି ପୁନର୍ବାର ଖୋଜିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ |

ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ ତୁମେ ପୁନର୍ବାର ମୋ ପାଖକୁ ଆସିବ କି ନାହିଁ ,

ମୁଁ କେବେ ମୋ ଜୀବନ ଫେରି ପାଇବି କି ...

କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଅପେକ୍ଷା କଲାବେଳେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କିଛି ଦିନ ,

କିଛି ଜୀବନରେ, ତୁମର ହୃଦୟର ଫାଟକ ଦେଇ ଯିବାକୁ ।