ସାଉଁଟା ସ୍ମୃତି

ଜୀବନ ଗଙ୍ଗାରେ କେତେଯେ ଘଟଣା

କେତେ ଦୁର୍ଘଟଣା ଆସେ 

ମନ କାଗଜରେ ଆଙ୍କିହେଲା ଯିଏ

ସ୍ମୃତିର ରୂପେ ସେ ଭାସେ ।

ଅଭୁଲା ଅତୀତ କାଳେ କବଳିତ

ଅଫେରା ଅତୁଟ ବାର୍ତ୍ତା

ବେଳ ଅବେଳରେ ଦୃଶ୍ୟପଟ୍ଟ ମୁହଁ

କହେ ସାଉଁଟା ସ୍ମୃତିର କଥା ।

ଅତଳ ଜଳରେ ସାଗର ଗର୍ଭରେ

ହଜିଛି ଅତୀତ ଗାଥା

ଭଗ୍ନ ସ୍ତୁପ ପରି ଅମା ଅନ୍ଧାରରେ

କାନ୍ଦୁଛି ଉତ୍କଳ ମାତା ।

ପ୍ରଗତି ନାଆଁରେ ଅପଭ୍ରଂଶ ହେବା

ସଂପ୍ରତି ସମାଜ ଛବି

ମଦିରା ନିଶାରେ ଇଜତ ଲୁଟିଲେ 

ଅସ୍ତାଚଳ ଗଲେ ରବି ।

ମୁହେଁ ନାହିଁ କାହାପ୍ରୀତିର ପିୟୁଷ

ସମ୍ପର୍କେ ପଡୁଛି ବେଡି

ଟିପେ ଭୂମିପରେ ମୋହାର୍ଚ୍ଛନ ହୋଇ

ମସ୍ତକ ଯାଉଛି ଛିଡି ।

ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଶୁଭୁନି ଶୁଭ ଶଙ୍ଖନାଦ

ଶୃଗାଳ ଭୁକୁନି ରାତ୍ରେ

ଯନ୍ତ୍ର ଦାନବ ତନ୍ତ୍ର ମନ୍ତ୍ରରେ

ସାପବି ରହୁନି ଗାତ୍ରେ ।

ହଜିଗଲା ସେହି ଦାଣ୍ଡ ଧୂଳି ଖେଳ

ମାଟି ବାସ୍ନା ହେଲା ସ୍ବପ୍ନ

ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଲା ପ୍ରାକୃତିକ ଶୋଭା

ବିଧ୍ଵଂସ ପାଇଲା ବନ ।

ପୋଥି ପୁରାଣର ତର୍କ ବିତର୍କ

ପୂର୍ବ ପୁରୁଷଙ୍କ ବେଉଷା

ଦାଣ୍ଡରେ ପଢିକି ହାଟରେ ଗଡ଼ିଲା

ପଦବୀ ହୋଇଲା ନିଶା ।

ଦେଶୀ ଭାଷା ଭୁଷା ବିଲୁପ୍ତ ହୋଇଲା

ବିଦେଶୀ ହୋଇଲା ଉର୍ନତ

ଓଡ଼ିଆ ର ଗର୍ବ ଗୌରବକୁ ଭାଳି

କଳା ହୋଇଗଲା ବିକୃତ ।

ଯେଉଁ,ସାଉଁଟା ସ୍ମୃତିଟି ଅଦ୍ୟାପି ବଂଚିଛି

ହେଇ ଯାଉ କାଳଜୟୀ

ଅଧୁରା ବିଧୁରା ଉତ୍କଳ ଜନନୀ

ପାଉଥାଉ ଚିରସ୍ଥାୟୀ ।

ଚାକଚକ୍ୟ ମୟସଂସାର ଘାଟରେ 

ଯେଉଁ,ସାଉଁଟା ସ୍ମୃତି ଟି ଘାରୁଛି 

କର୍ପୁର ବିହୀନ ଆବଶ୍ୟକ ହୀନ

କନା ପରି ପଡି ରହିଛି ।