ସାଇକେଲ

 

ଦିନେ ଥିଲୁ ତୁ ଲୋଡ଼ା ସଭିଙ୍କର,

ଥିଲୁ ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ, ପଥେ ପଥିକର ।

ତୁ ଥିଲୁ ପଲ୍ସର.. ପୁଣି ୟାମାହା...କାହାର ,

ତୋ ସିଟ୍ ରେ ବସି ମନପକ୍ଷୀ ଉଡୁଥିଲା,କାହିଁକେତେ ଦୂର ।

ତୋର କେରିଅଲ ଥିଲା କେବେ ଥିଲା ପ୍ରେମିକାର,

ତ କେଵେ ଥିଲା ସେ କୁଣ୍ଡା,ଧାନ ଅବା ରାସନ୍ ବସ୍ତାର ।

ହାକିମ ଠୁ ହାବିଲଦାର ଥଲେ,ସାଥୀ ଯେ ତୋହର,

ବର ମନ ଡିଆଁମାରେ,କରି ଦେଲେ ତୋତେ ତା'ର ଯଉତୁକ-ଭାର ।

କେତେ ପ୍ରେମ କାହାଣୀର ତୁ ଥିଲୁ, ମିଡ଼ିଏଟର,

ତୁ ଥିଲୁ ସବୁ ଯୁବକର ପ୍ରେମ, ବିଗତ ଶତାବ୍ଦୀର ।

ତୋ ଟ୍ରିଙ୍ଗ୍... ଟ୍ରିଙ୍ଗ୍... ଘଣ୍ଟି ବାଜିଲେ,

ସଭିଙ୍କ ମୁଖରେ ଥିଲା ଏକ ଆଶାର ଲହରୀ ।

ଏବେ ଶୁଭୁନି ସେ ପରି ଘଣ୍ଟି କି ନାହିଁ ସେ ଲହରୀ,

ହେଲେ ଆଜିବି ତୁ ପସନ୍ଦ ଅନେକଙ୍କର ଗାଁଉଲି ଅଵା ସହରୀ ।

ଯେତକ ଗାଡି ଧରି ଆଜି,ରୋମିଓ-ଜୋକର ,

ତାଙ୍କର ଥିଲୁ ତୁ ପ୍ରଥମ ବାହାନ, ଜୀବନର ।

ଆଜିବି ତୁ ହେଲୁ ପ୍ରଥମ ସୋପାନ, ଗାଡି ଚଢିବାର,

ତୁ ଚାଲିଲେ କି ଧୂଆଁ-ଧୂଳି, କି ତେଲ ରେଟ୍ ର ଡର ।

କେ ଡାକେ ସାଇକେଲ, କେ ଡାକେ ଶୁନଗାଡି ମୋର,

ଆଗରୁ ତୁ ଯାର ଘରେ ଥିଲୁ, କି ! ସମ୍ମାନ ତା'ହାର ।

ତୁ ହେଲୁ ପିତାମହ ! ଏଗାଡି ଜଗତର,

ତୋ ସେବା ଓ ସାହାଯ୍ୟ ପାଇଁ ତୋତେ, ପ୍ରଣାମ ଆମର... ।