ରସୁଆଳ କମଳା

ଇସ୍ ! କି ଲୋଭିଲା ନାରଙ୍ଗୀ କମଳା ,

 ତୁରନ୍ତ କରି ତୋତେ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ,

ତୃପ୍ତ ମନେ ଖାଏ କୋଲାକୁ କୋଲା ।

ଫଳ ତୁ ତ ସବୁ ଋତୁର ,ଲାଗୁ ଭାରି ନିଜର ,

   କେତେ ଖାଦ୍ୟରେ ପୁଣି ବେଷ୍ଟ ଫ୍ଲେବର ।

  

ସେକାଳେ ବଜାରେ ମିଳୁ ତୁ ବଡ ମହରଗେ ।

   ଅସୁସ୍ଥତା ବେଳେ ମା' ଖୁଆନ୍ତି ଭାରି ସରାଗେ ।

ତୋ ପାଇଁ ଲାଗେ କୋଲ୍ଡ ଡ୍ରିଂକ୍ସ ସୁଆଦ, 

    ବାପାଙ୍କୁ କରୁ ଅରେ ଞ ଚକଲେଟ୍ ବରାଦ। 

ଭାଇ ତୋ ଖଟାରସ ,ଲଙ୍କାଲୁଣେ ଫୁଟାଇ ଟାକରା ,

     ଖରାବେଳେ ଲୁଚି ଖାଇବା ମଜାଟା ନିଆରା ।

ଖାଆନ୍ତି କ୍ରିମ ବିସ୍କୁଟ, ଲଲିପପ୍ ବଳାଇ ମନ, 

     ବାଳକାଳ ଟିକେ ଫେରାନ୍ତେନି କି ଭଗବାନ ! 

କେତେ ଯେ ସୁଆଦ ତୋ ଠାରେ ଭରିଛି ବିହି ,

       ବିନା ତୋ ହେବ ଯେ କଅଣ ପାରୁନି କହି ।

କେଜାଏ ଗୁଣ ବହିଛୁ ଲାଗେ ଅଚରଜ !

     ପିଇଲେ ତୋ ରସ ପ୍ରତ୍ଯହ ,ମୁଖ ଦିଶେ ସତେଜ ।

ଖେଳାଳିଙ୍କର ତୁ ଅଟୁ ତ ଅତି  ଜରୁରୀ ,

      ତୋ ଲାଗି ଖେଳୁଆଡପଣ ଆସେ ଉଭୁରି ।

ଆହେ ଆମ ପ୍ରିୟ କମଳା ,

        ରଙ୍ଗଟି ତୁମ କେଡେ ଉଜ୍ଜଳା ! 

କିଛି କମ୍ କାମର ନୁହେଁ ଚୋପାଟି ତମ ,

         ବାଟି ଲେପିଲେ ହୁଏ ତୋଫାଟି ଚମ ।

ଉତ୍ପାଦିତ ହୋଇ ଶୀତଳ ପ୍ରଦେଶେ ,

        ରପ୍ତାନି ହୁଅ ଯେ  ଦେଶ ବିଦେଶେ ।

ଖରାଦିନେ ହେଲେ ଅରେଞ୍ ସ୍କୁଆସ ଗିଲାସେ ,

         ତନ ମନ ଆମ କେଡେ ଉଲ୍ଲାସେ ଭାଷେ ।