ରଙ୍ଗ ପିଚକାରି ଅବିର ଠାଣି

ହୋଲି ଆସିଛି ଆଜି ଜନପଦେ ଆଉ ସହରେ

ମନକୁ ଦୋହଲେଇ ଦଉଛି ରଙ୍ଗେ ଓ ଅବିରେ l

ଗୃହ ଲଳନା, କିଶୋରୀ ହାତେ ଧରି ପିଚକାରୀ

ଚିହ୍ନା ମୁହଁକୁ କରି ଅଚିହ୍ନା ବାଗେଇ ଜୁଡ଼ାକବରୀ l

ସାଇ ପଡ଼ିଶାଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ବାଣ୍ଟିଣ ଅନାବିଳ ସରାଗ

ଖେଳନ୍ତି ଆନନ୍ଦ ଉନ୍ମତ୍ତେ ଚିତ୍ତେ ନରଖି ବିରାଗ l

ନାଲି ନେଳି ଗୋଲାପୀ ବାଇଗିଣି ଫଗୁର ରଙ୍ଗେ

ଫଗୁଣର ସୁଲୁସୁଲିଆ ବାଆରେ ନାଚି ଭୃଭଙ୍ଗେ l

ଥଟ୍ଟା ମଜା ସବୁକିଛି ତାଙ୍କ ହୋଇଯାଏ ଦିହ ଘଷା

ଅଜା ଆଈଙ୍କ ପାନଖିଆ ନାଲି ଓଠେ ଶୁଭ ଆଶା l

ଆସ ଆସ ଆମ ନାତି ନାତୁଣୀ ଖାଅ ହୋଲି ମିଠା

ଭସାଇଦିଅ ଫଗୁଖେଳେ ଆମକୁ ମୁହଁ ନକରି ଖଟା l

ଡାକ ତୁମ ନିଜ ନିଜ ଧଵଗଣଙ୍କୁ ଆମର ସମ୍ମୁଖକୁ

ଡାକ ତୁମ ଭାଇଗଣଙ୍କୁ ମନଭରି ହୋରି ଖେଳିବାକୁ l

ସ୍ନେହୀଳ ଅଜା ଆଈଙ୍କ ଥଟ୍ଟାବୋଳା ବାଣୀର ପସରା

ଉଲ୍ଲସିତ କରେ ମନପ୍ରାଣ ନାତିନାତୁଣୀଙ୍କ ଦୁଃଖହରା l

ଗ୍ରାମ୍ୟ ଯୁବକେ ମିଛ କୋକେଇରେ ମିଛ ମୁର୍ଦ୍ଦାର ଲଦି

ଢୋଲ ମାର୍ଦ୍ଦଳ ତାନେ ହେଇ ମସଗୁଲ ନାଚନ୍ତି କୁଦି l

ଗାଁରାସ

Advertisement

୍ତା ଗଳି କନ୍ଦି ସବୁଆଡ଼େ ଖାଲି ମସ୍ତିର ମେଖଳା

ନଥାଏ ସେଠି ନିଜପର ଭାବନାର ଟିକେବି ବିଶୃଙ୍ଖଳା l

ରସିକିଆ ଖେଳାଳୀ ସୋମରସ ଟିକେ କରିଣ ପାନ

ଝୁଲି ଝୁଲି ଯାଆନ୍ତି ଆଗେଇ ଘରପଶାଙ୍କୁ ଖୋଜିଣ

ଦାଣ୍ଡ କବାଟ ଠେଲିଣ ପସନ୍ତି ଧସେଇ ଏରୁଣ୍ଡି ଡେଇଁ

କିଳିଣି ନକରେ କାମ ଲଗାମଛଡ଼ା ଖେଳାଳୀ ବାଇ l

ବାରଣ ଫାରଣ ନଥାଏ କିଛି ସେଦିନ ପରା ହୋଲି

ନବପୁଲକ ଆସେ ପ୍ରାଣେ ଦେଲେ ରାଧାକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ସୁମରି l

ରସିକ ଶିରୋମଣି ସେଯେ ଆମ ପ୍ରଣୟୀ ଯୁଗ୍ମ ଠାକୁର

ବୃନ୍ଦାବନେ ଖେଳୁଥିଲେ ହୋରି କଂସକୁ ନକରି ଖାତିର l

ସତରେ ଫଗୁଣ ତୁମେ କପାଳିଆ କାଳିଆ ଠାକୁର ସାହା

ମାନବ ସମାଜୁ ଦୂର କରିଥାଅ ସଦା ଦୁଃଖର କୁରାହା l

ଧନ୍ୟ ତୁମ ଲୀଳା ଆହେ ଚକାଡୋଳା ବସୁଧାର ପୃଷ୍ଠେ

ବରଷକେ ଥରେ ବିଷାଦ ମନକୁ କରିଣ ଚିରନ୍ତନ ହୃଷ୍ଟ l

ରଙ୍ଗ ନୁହେଁ ସେତ ମଣିଷ ଆତ୍ମାର ପରିପ୍ରକାଶ ମାତର

ଜାଗତିକ ମାନବୀୟ ଗୁଣାବଳୀର ପରୋକ୍ଷ ରୂପାନ୍ତର l

ଭୁଲନା ଆମକୁ ଆହେ "ହୋଲି ପରବ " କରୁଛୁ ଅଳି

ପ୍ରତି ବରଷ ପକାଅ ଟିକେ ପାଦ ଅତ୍ର ଯଥା ପୁଷ୍ପେ ଅଳି l