ରକ୍ତସ୍ନାନ

ରକତ ତ କେବେ ହସକୁ ଝରାଏ କେବେ ତ ଭସାଏ ଲୁହେ

କିଏ ତ ନାଚଇ ବିଜୟ ଉଲ୍ଲାସେ କାହାର ପରାଣ ଦହେ ।

ରକତ କରଇ ପରକୁ ଆପଣା ଆପଣାକୁ କରେ ପର

ବୁହାଇ ରୁଧିର ଗଢ଼ଇ ପ୍ରାଚୀର ସମ୍ପର୍କରେ କାଟେ ଗାର

ଅନ୍ଧ ଆବେଗରେ ଶିର ସମର୍ପଣେ ଦେବୀ ମନ କିଏ ମୋହେ

ରକତ ତ କେବେ ହସକୁ ଝରାଏ କେବେ ତ ଭସାଏ ଲୁହେ ।

ନାରୀତ୍ଵ ପାଇଁକି ଅଫୁଟା କଳିକା ସଢିସଢି ନିତି ମରେ

ମାତୃତ୍ଵର ସୁଖ ପରାପତ କରି କିଏ ହର୍ଷେ ଦିନ ସାରେ ।

ରକତ ନିଗାଡି ମାଟିମାଆ ପାଇଁ ଦିଏ କିଏ ବଳିଦାନ

ନିରୀହ ଜନତା ରକତ ବୁହାଇ ସଂଘର୍ଷେ କେ ହୁଏ ଲୀନ

ବାରଙ୍ଗନା କରେ ରକ୍ତସ୍ନାନ ନିତି କଳଙ୍କିନୀ ଆଖ୍ୟା ବହେ

କିଏ ତ ନାଚଇ ବିଜୟ ଉଲ୍ଲାସେ କାହାର ପରାଣ ଦହେ ।

ରକତ ପଖାଳି ରକ୍ତ ଗାରିମାରେ ଅରଜିନି କିଏ ଯଶ

ରକ୍ତ କରୁଥିବ ନୀରବ ବିଳାପ ପଞ୍ଚଭୂତେ ହୋଇ ଶେଷ ।