ରାମ ତୁମେ କୃଷ୍ଣ ତୁମେ ଜଗନ୍ନାଥ

ଜୟଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ କଳା ବଦନ

ଭାବ ବିନୋଦିଆ ଭକ୍ତ ହୃଦ ଚନ୍ଦନ ।

ପତିତ ତାରିବା ପାଇଁ ଉଡୁଛି ନେତ

ପତିତ ପାବନ ନାମ ଜଗତେ କ୍ଷାତ ।

ତୁମେ ରାମ ତୁମେ କୃଷ୍ଣ ହେ ଜଗନ୍ନାଥ

ପଦ୍ମ ପଳାସ ଲୋଚନ ଅନାଥ ନାଥ ।

ବନମାଳୀ ବଳିଧ୍ବ°ସୀ ବିଷ୍ଣୁ ବାମନ

ବୈକୁଣ୍ଠ ବିଷ୍ଟରସର୍ବା ବିଶ୍ବ ବନ୍ଦନ ।

ବିଶ୍ଵକର୍ମା ବିଶ୍ବକର୍ତ୍ତା ବିଶ୍ବ ମୋହନ

ବିଶ୍ବମ୍ବର ବିଶ୍ବେଶର ବିଶ୍ବ ଜୀବନ ।

ବିଶ୍ବାନନ୍ଦ ବିଶ୍ବନାଥ ବିଶ୍ବ ଦର୍ଶନ

ବିଷୟ ବିଶ ବଳୟୁ କର ତାରଣ.।

ଆନନ୍ଦ ପରମାନନ୍ଦ ନନ୍ଦ ନନ୍ଦନ

ଅଚ୍ୟୁତ ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଚିତ୍ତ ଚନ୍ଦନ।

ଅପ୍ରମିତ ଅପ୍ରମେୟ ଅଶୃମୋଚନ

ଅଭୟ କାଶ୍ୟପେୟ ଅଦିତୀ ନନ୍ଦନ।

ପରମ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ମଧୁସୂଦନ

କେଶବ କେଶବାନନ୍ଦ କ°ଶ ମର୍ଦ୍ଦନ ।

ହୃଷିକେଶ ଜଗଦୀଶ କହ୍ନେଇ କୃଷ୍ଣ

ଭକତର ର ମନ ବଞ୍ଛା କର ପୂରଣ ।

 ଭୂତ ଭବିଷ୍ୟତ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅତୀତ

କାଳ ତୁମ କବଳିତ ହେ କାଳାତୀତ ।

ଅନନ୍ତ ଅନ୍ତର୍ଜ୍ୟାମି ଅସୀମ ଅପୂର୍ବ 

ନରସିଂହ ନାରାୟଣ ମଧୁ ମାଧବ ।

ପରମ ପୁରୁଷ ପ୍ରଭୁ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ

ପର୍ଷୁରାମ ତ୍ରୀବିକ୍ରମ ପୂଣ୍ୟ ପରମ ।

ଜଳଶାୟୀ ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ଜଗଜୀବନ

ମଧୁରିପୁ ପଦ୍ମନାଭ ମଧୁସୂଦନ ।

ଉପେନ୍ଦ୍ର ଈନ୍ଦ୍ରାବରଜ ହୀରଣ୍ୟଗର୍ଭ

ଉତ୍ତମ ଶିରୋମଣି ଆହେ ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ।

ଗୋବିନ୍ଦ ଗରୁଡଧ୍ବଜ ଗର୍ବ ଗଞ୍ଜନ

ଜ୍ଞାନେଶ୍ବର ଜ୍ଞାନଦୀପ ଜ୍ଞାନରଞ୍ଜନ ।

ଗୋପାଳ ଗୋପାଳପ୍ରିୟ ଗୋପ ଚନ୍ଦନ

ଗୋପେଶ୍ବର ଗୋପଙ୍ଗନା ଗୋପୀ ଜୀବନ ।

ଗୌରାଙ୍ଗ ଗୌରଚନ୍ଦ୍ର ଗୋପ ଗୋପୀନାଥ

ଗୋପବାଳ ବାଲ୍ୟଲିଳା ଲିଳା ଅଦ୍ଭୁତ ।

ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ଗିରିଟେକା ଗରୁଡାସନ

ଗରଜି ମଲା କଲ କାଳିୟଦଳନ ।

ଗହନ ବନରେ ଚରାଇଲ ଗୋଧନ

ଗଗନେ ପବନ କରେ ଗୁଣ କିର୍ତ୍ତନ ।

ଦାମୋଦର ଦୀନବନ୍ଧୁ ଦୈତ୍ୟ ଦଳନ

ଦଇତାରୀ ଦୁଃଖହାରୀ ଦୁଃଖ ନାସନ ।

ଦୟାନିଧି ଦୟାମୟ ଦୁଖୀ ର ଧନ

ଦିବ୍ୟଜ୍ୟୋତି ଦିବ୍ୟକାନ୍ତି ଦିବ୍ୟ ଲୋଚନ ।

ଚକ୍ରପାଣି ଚିନ୍ତାମଣି ଚିନ୍ତା ମୋଚନ

ଚତୁର୍ଭୁଜ ଚକ୍ରଧର ଚିତ୍ତ ଚିନ୍ତନ ।

ଶ୍ରୀହରି ଶ୍ରୀଚନ୍ଦନ ଶ୍ରୀଧର ଶ୍ରୀପତି

ତ୍ରୀକାଳ କାଳଜୟୀ ତ୍ରୀଭୁବନ ପତି ।

ଅବତାର ଅବତାରୀ ତ୍ରାଣ କରତା

ଗୀତା ଭାଗବତ ବେଦ ଧାତା ବିଧାତା ।

ସର୍ବ ଚରାଚର ହେ ସର୍ବ ବିରାଜିତ

ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ଜୀବ ପ୍ରାଣ ସଙ୍ଗୀତ ।

ଅଛି ନଅଛିର ତୁମେ ଚରମ ସୀମା

ତୁମେ ଶାନ୍ତି ମୁକ୍ତି ଦୟା କରୁଣା କ୍ଷମା ।

ଆକାଶଠୁ ବଡ ତୁମେ ସାଗରଠୁ ନୀଳ

ଆରତ ତାରଣ ହେ ଜଗତ ମଙ୍ଗଳ ।

ଧନମାଳି ବନମାଳି ଦୁଖୀ ଶଙ୍ଖାଳି

ତୁମ ପାଦେ ପ୍ରଭୁ ମୋର ଏତିକି ଅଳି ।

ତୁମକୁ ଦେଖିନି ମୁଁ ଦେଖିବାକୁ ମନ

ଦୟାକର ଦୀନଜନେ ଦିଅ ଦର୍ଶନ ।

ଚାରିଯୁଗ ଲିଳା ଖେଳା ଅନେକ ରୂପ

ଚାହାଁ କଳିଯୁଗେ ଅଧାଗଢା ସ୍ବରୂପ ।

ଚକାଆଖି ଚକାଡୋଳା ଚକାନୟନ

ଚନ୍ଦନ ଚର୍ଚ୍ଚିତ ଚିତ୍ତ ଚିତ୍ତରଞ୍ଜନ ।

ଚକିତ ଜଗତ ଦେଖି ରୂପ ଏମନ୍ତ

ଚକା ବଇଠିରେ ବସି ପାଳ ଜଗତ ।

ଚମକଇ ରୂପକାନ୍ତି ଝଟକେ ଜ୍ୟୋତି

ଚାହିଁ ଦେଲେ ମିଳେ ପ୍ରାଣେ ଅପୂର୍ବ ଶାନ୍ତି ।

ଚର୍ମ ନେତ୍ରେ ଦେଖିଦେଲେ ରୂପ ତୁମର

ଚିନ୍ତା ଅବସାଦ ସବୁ ହୁଅଇ ଦୂର ।

ଚତୁର୍ଦ୍ଧାମୂରତୀ ଚାରି ବେଦ ସ୍ବରୂପ

ଚେତନାର ରୂପକାର କାୟା କଳପ ।

ଚିନ୍ମୟାନନ୍ଦ ଆନନ୍ଦ ଛନ୍ଦା ଚରଣ

ଚରଣ ବରଣ ପାଇଁ ଆକୁଳ ପ୍ରାଣ ।

ଚଣ୍ଡାଳ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସେ ତୁମକୁ ସମାନ

ଚିତ୍ର ନୁହେଁ ଚରିତ୍ର କୁ ଦିଅଯେ ଧ୍ୟାନ ।

ଚୈତନ୍ୟ ଆଦି କେତେ ମହାତ୍ମା ଜନ

ଚଉଦିଗେ କଲେ ତୁମ ନାମ କିର୍ତ୍ତନ ।

ଚକାଆଖି ଏତିକି ମୋର ନିବେଦନ

ଚକାନୟନକୁ ଚାହିଁ ଯାଉ ଏ ପ୍ରାଣ ।

ମାନବୀୟ ଲିଳା ପାଇଁ ବିଶ୍ଵ ବନ୍ଦିତ

ମାନବ ପରି ତୁମର ରାସ ରଙ୍ଗତ।

ହୁଏ ତୁମ ନୀତି କ୍ରାନ୍ତି ଦୈନିକ ନୀତି

ଧୂପ ଅବକାଶ ବେଶ ଭାବ ଭକତି ।

ପହୁଡ଼ ଭାଙ୍ଗୁଭାଙ୍ଗୁ ମୁଖ ପ୍ରକ୍ଷାଳନ

ଦନ୍ତ ଘଷ ପୁଣି କର ବିମ୍ବ ସ୍ନାହାନ ।

ସକାଳୁ ସଞ୍ଜଯାଏ ପ୍ରସାଦ ଲାଗଇ

ଦକ୍ଷିଣ ହସ୍ତ ତୁମ ଜମା ଶୁଖେ ନାହିଁ ।

ଖାଇବା ଠାକୁର ବୋଲି ଭକ୍ତେ କୁହନ୍ତି

ଧାମରେ ତୁମର ଅନ୍ନ ବ୍ରହ୍ମ ହୁଅନ୍ତି ।

ଷାଠିଏ ପଉଟି ରନ୍ଧା ଛପନ ଭୋଗ

କ୍ଷୀରି ପୁରୀ ରସାବଳି ମୋହନ ଭୋଗ ।

ନାଚଗୀତ ଶୁଣିବାକୁ ଶରଧା ଭାରି

ନିଜେ ବିତ ନାଚ କର ମୁରଲୀ ଧରି ।

ବୁଲିବାକୁ ଭଲପାଅ ରଥରେ ବୁଲ

ମଳୟ ବହିଲେ ତୁମେ ଦୋଳିରେ ଝୁଲ ।

ବିଷମ ଗିରିଷମ ପାର ନାହିଁ ସହି

ନାବକେଳି କର ତୁମେ ନରେନ୍ଦ୍ର ଯାଇ ।

ବଳେଇ ପଡିଲେ ରାତି ଶେଯକୁ ଯାଅ

ବଡ଼ ସିଂହାର ବେଶରେ ପହୁଡିଥାଅ ।

ଚାରିଯୁଗ କଥା ତୁମେ ମନେ ରଖିଚ

ସବୁ ଯୁଗ ଲିଳା ନୀଳାଚଳେ ରଚୁଛ ।

ରାମାୟଣେ ଏହି କଥା ଅଛି ବର୍ଣ୍ଣନ

ରାମ ଯେ ଜଗନ୍ନାଥ ବଳରାମ ଲକ୍ଷଣ ।

ପ୍ରକୃତି ଅଟନ୍ତି ସେହି ସୁଭଦ୍ରା ମାଆ

ଚତୁର୍ଦ୍ଧାମୂରତି ଦୀନ ଦୁଃଖୀ ଙ୍କୁ ସାହା ।

ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ ଯେଣୁ ଶ୍ରୀରାମ ପ୍ରଭୁ

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ରାମଲୀଳା ହୁଅଇ ସବୁ ।

ଚୈତ୍ରମାସ ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ ନବମୀ ଦିନ

ପରମ ପୁରୁଷ ରାମ ଜନ୍ମ ସେଦିନ ।

ଚୈତ ଶୁକ୍ଳ ଏକାଦଶୀ ପବିତ୍ର ତିଥି

ସୀତା ବିବାହ ଉତ୍ସବ ପ୍ରଭୁ ପାଳନ୍ତି ।

ଦ୍ବାଦଶୀରେ ବନବାସ ନୀତି ହୁଅଇ

ଦୁଃଖ ବିରହର କଥା ସେତ କୁହଇ।

 ବୈଶାଖ କୃଷ୍ଣ ପକ୍ଷ ତିଥି ପ୍ରତିପଦ

ଲଙ୍କା ଦୀପକୁ ତୁମେ ବାନ୍ଧ ସେତୁବନ୍ଧ ।

ଦ୍ବିତୀୟା ଦିନ କରି ପ୍ରବଳ ଯୁଦ୍ଧ

ପ୍ରତାପୀ ରାବଣକୁ କରଯେ ବଦ୍ଧ ।

ରାମାଭିଷେକ ଲିଳା ତାପରେ ହୁଏ

ରାମାୟଣ କଥା ସବୁ ମନେ ପକାଏ ।

ବଖାଣେ ମହାଭାରତ ସ୍କନ୍ଦ ପୁରାଣ

କଳି ଯୁଗେ ଜଗନ୍ନାଥ ଦ୍ବାପରେ କୃଷ୍ଣ ।

ଶିଆଳି ଲତାରେ ପ୍ରଭୁ ବିଶ୍ରାମ କାଳେ

ବିଲୟ ଲଭିଲ ତୁମେ କାଳ କବଳେ ।

ପଦ୍ମ ପୟରକୁ ଦେଖି ଯାରା ଶବର

ମୃଗ କର୍ଣ୍ଣ ଭାବି ସେତ ମାରିଲା ଶର ।

ମର ଶରୀରରୁ ଆତ୍ମା ଅଲଗା ହେଲେ

ପାଣ୍ଡବେ ଶବକୁ ନେଇ ଦାହ କରିଲେ ।

ସାତଦିନ ସାତରାତି ଜଳିଲା ଜୁଇ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାଭିକମଳ ପୋଡିଲା ନାହିଁ ।

ସମୁଦ୍ରରେ ନାଭିକୁ ଯେ ଦେଲେ ଭସାଇ

ଭାସିଲ ସାଗରରେ ମହାଦାରୁ ହୋଇ।

ସେହି ଦାରୁ ଢେଉ ରେ ତ ଭାସି ଆସିଲା

ନୀଳାଚଳେ ମହୋଦଧି କୂଳେ ଲାଗିଲା ।

ରାଜା ଇନ୍ଦ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ସ୍ବପ୍ନେ ଆଦେଶ ପାଇ

ମହାଦାରୁ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ଗଢିଲେ ନେଇ ।

ନିଜ ପାଇଁ ବିଶ୍ଵକର୍ମା ନିଜେ ସାଜିଲ

ନିଜର ମୂରତି ନିଜେ ପ୍ରଭୁ ଗଢିଲ ‌।

ଅଧାରେ ଅଟକି ଅଧାଗଢ଼ା ହେଲେତ

ତୁମେ ରାମ କୃଷ୍ଣ ତୁମେ ଜଗତ ନାଥ।

ଷୋଳକଳା ର ଦିଅଁ ହେ କଳା ଗୋସାଇଁ

ତୁମରି କଳା ର କଳା କଳା କହ୍ନେଇ ।

କଳାକାହ୍ନୁଙ୍କର ସେହି ଦ୍ଵାପର ଲିଳା

ନୀଳାଚଳେ ଲିଳା ରଚ ହେ ଚକାଡୋଳା ।

କୃଷ୍ଣଜନ୍ମ ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ ଭାଦ୍ରବ ମାସେ

ଭାଦ୍ରବ କୃଷ୍ଣ ଅଷ୍ଟମୀ ଅନ୍ଧାର ହସେ ।

ଜନମ ହୁଅନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ତମସା ନାଶି

ଗୋପ ରୂପେ ନୀଳାଚଳ ଉଠଇ ହସି ।

ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ ବାସି ହୁଏ ନନ୍ଦ ଉତ୍ସବ

ଗୋପବାସୀ ହସଖୁସି ଭାବ ଅପୂର୍ବ ।

ବକାସୁର ବଧ କର କାଳିୟ ଦଳନ

ମନ ମୋହି ନିଏ ସେହି ବେଶ ଦର୍ଶନ ।

ପ୍ରଳମ୍ବାସୁରବଧ ଧେନୁକା ନିଧନ

ରାଧା ଜନ୍ମଦିନ ଆଉ ରୁକ୍ମିଣୀ ହରଣ ।

ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ପାଖେ ଥାଇ ରାଧା ଙ୍କୁ ଝୁର

ଆଡ଼ପ ମଣ୍ଡପେ ଗୁପ୍ତ ରାହାସ କର।

ରାଇ ଦାମୋଦର ବେଶ ପଞ୍ଚୁକେ ହୁଅ

ରାଇ କିଶୋରୀ ଙ୍କୁ ସତେ ପାଶୋରି ନାହଁ ।

ଯମୁନା କୂଳରୁ ନୀଳ ଜଳଧି ଜଳେ

ହରେକୃଷ୍ଣ ହରେରାମ ନାମ ଉଛୁଳେ ।

ଦୋଳରେ ହସୁଥାଏ ଗୋପ ବୃନ୍ଦାବନ

ଦୋଳିରେ ଝୁଲୁଥାନ୍ତି ଶ୍ରୀରାଧା ମୋହନ ।

   ଚିନ୍ତି ରାଧା କୃଷ୍ଣ ଙ୍କର ବସନ୍ତ ରାସ

ଜଗନ୍ନାଥ ହୋଇଥାନ୍ତି ଚାଚେରୀ ବେଶ ।

ଫଗୁ ଦଶମୀ ରୁ ଦୋଳ ପୂହ୍ନେଇ ଯାଏ

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ଦୋଳ ପର୍ବ ଉଛୁଳୁଥାଏ ।

ଶଖିଙ୍କ ମେଳରେ ଦୋଳବିମାନେ ବସି

ଦୋଳ ଗୋବିନ୍ଦ ବୁଲନ୍ତି କୃପା ବରଷି ।

ଗୋପୀ ଗୋପାଳଙ୍କ କଥା ପ୍ରଭୁ ଭାବନ୍ତି

ଖୁସିରେ ଭକତେ ଆସି ରଙ୍ଗ ବୋଳନ୍ତି ।

ଦୋଳ ବେଦୀକୁ ଆସନ୍ତି ଦୋଳ ଗୋବିନ୍ଦ

ଭକତ ବତ୍ସଳ ପ୍ରଭୁ ପରମାନନ୍ଦ ।

ଶଖିଙ୍କ ସାଥିରେ ପ୍ରଭୁ ଦୋଳେ ଝୁଲନ୍ତି

ଶଖିଙ୍କ ମୁହଁ ରେ ଫଗୁ ରଙ୍ଗ ବୋଳନ୍ତି ।

ହୋଲିକା ଦହନ ବସି ପ୍ରଭୁ ଦେଖନ୍ତି

ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ କଥା ମନେ ଭାବନ୍ତି ।

ରଙ୍ଗ ଅବିରକୁ ପୁଣି ଚୁଆ ଚନ୍ଦନ

ଦୟଣା ତୁଳସୀ ମାଳ ଭକ୍ତି ଅର୍ପଣ ।

ଦୋଳରେ ଦୋଳଗୋବିନ୍ଦ କଲେ ଦର୍ଶନ

ପୁନର୍ଜନ୍ମ ହୁଏନାହିଁ ସାସ୍ତ୍ରେ ବର୍ଣ୍ଣନ ।

ଅଧର୍ମ ର ତେଜ ଯେବେ ହୁଏ ଅସହ୍ୟ

ଧରାକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଧର୍ମ ଧ୍ଵଜା ଉଡାଅ ।

ସତ୍ୟ ରୁ ତ୍ରେତୟା ପୁଣି ଦ୍ଵାପର କଳି

କରିଛ ଧରାବତରଣ ଅମୃତ ଢାଳି ।

ଅମା ଅନ୍ଧକାର ସବୁ ଉଭେଇ ଯାଏ

ଧର୍ମ ସଂସ୍ଥାପନ ପୁଣି ଧରାରେ ହୁଏ ।

କଳିକାଳେ ନୀଳାଚଳେ କଳା ଠାକୁର

ପତିତ ଜନଙ୍କୁ ତୁମେ କର ଉଦ୍ଧାର ।

ଯେଉଁଠି ଡାକଇ ଯିଏ ଯେମିତି ଡାକେ

ତୁମେତ ଭରସା ହୁଅ ତା ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ।

କି ଯାଦୁ ପ୍ରଭୁହେ କୁହ ତୁମକୁ ଜଣା

ତୁମ ଦରଶନ ପାଇଁ ଜଗତ ବଣା ।

କାହିଁ କେତେ ଦୂରୁ ନିତି ଭକ୍ତ ଆସନ୍ତି

ଦେଉଳ ଦୁଆରେ ତୁମ ଗୁଣ ଗାଆନ୍ତି ।

ତୁମରି ପ୍ରେମରେ ସବୁ ପାଗଳ ହୋଇ

ଜୟ ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ଗାଆନ୍ତି ସେହି ।

ଉର୍ଦ୍ଧ ବାହୁ ହୋଇ ସବୁ ନାଚ କରନ୍ତି

କରି ତୁମ ଦରଶନ ଦୁଃଖ ଭୁଲନ୍ତି ।

ଦୟାକର ଦୀନବନ୍ଧୁ ଝୁରେ ଅଧମ

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ହେ କୃଷ୍ଣ ରାମ ।