ପୁଣି ଫେରିଛି

ପାପରୁ ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ପାଇ

ବଦଳି ଯାଇଥିବା ମଣିଷ

ଶାନ୍ତ ଶିଷ୍ଟ ମୁହଁଟିଏ ଧରି

ପୁଣି ଫେରିଛି ରଙ୍ଗ ହୋଇ 

ତୁମ ରଙ୍ଗ ମହଳ କାନ୍ଥରେ ଲାଗିବାକୁ । 

ଶ୍ରୀଚରଣରେ ଶରଣ ନେଇ

ନିଜ ଇଚ୍ଛା ମୁତାବକ ବଞ୍ଚି ରହି

ସଫଳତାର ପାହାଚ ଦେଖିବାକୁ

ପୁଣି ଫେରିଛି ଜଳି ଜଳି

ଅଗଣିତ ତାରାମଣ୍ଡଳେ ଉଳକା ହେବାକୁ । 

ଜୀବନର ଚାପକୁ ମାରିଦେଇ

ଗୃହ୍ୟସ୍ଥ ମଞ୍ଚର ପାଚେରୀ ଭାଙ୍ଗି

ଅନାବନା ଦୁଃଖକୁ ବନ୍ଦୀ କରି

ପୁଣି ଫେରିଛି ବର୍ଷା ହୋଇ 

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ନଈଟିରେ ସମୁଦ୍ର ଯିବାକୁ ।

ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି ଆଡକୁ ମୋହ ଭାଙ୍ଗି

ନୂତନ ଅଧ୍ୟାୟରେ ପାଦ ଥୋଇ

ଜଡ଼ ପାଳଟିଥିବା ଆଶାକୁ ଜୀବନ୍ତ କରି 

ପୁଣି ଫେରିଛି ଶବଦ ହୋଇ

ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଲେଖାକୁ ସପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ।