ପତର

ସ୍ମୃତି ଆଇନା ଦେଖାଏ ,କାଳ ଧାସରେ ଫିକା ଅତୀତର  ,

ସୁଢଳ ଛବି,ବାଲ୍ୟସାଥୀ ଚପଳ-ଚଞ୍ଚଳ ମଧୁସୂଦନର। 

ଭଲ ପାଉଥିଲା ଭାରି ତୋଟାମାଳ,ବଣ ଗଛ-ପତର ,

ଖେଳହୁଏ ଲୁଚି ଆମ୍ବତୋଟାରେ,ଟଙ୍ଗେଇ ବହି-ପତର।

ଭାବିଲେ ଆଜି ବି ଆସେ ଜକେଇ,କଳ ମୋ ପାଟିର,  

ଆମ୍ବକଷି, ଲଙ୍କାଲୁଣ ମିଶ୍ରଣରେ ତା ଠୋଲା-ପତର । 

କେଜାଣି କୋଉଠି ଏବେ ମଧୁଆ ପାଉନି ତା ଖବର,!

ଆଗରୁ ମନେକରି ଦେଉଥିଲା ନିୟମେ ଚିଠି-ପତର। 

ବୋଧେ ଅଜଣା ତାକୁ ମୋ ନୂଆ ସଂଖ୍ୟା ଦୁରଭାଷର , 

ପାଇବାକୁ ତା ଠିକଣା ଖୋଜେ ମୁଁ ପୁରୁଣା ନଥି-ପତର ।

ମନେ ଆସେ ସେସବୁ ଦିନ, ବୟସ ଥିଲା  ବାର କି ତେର,

ବିଲବାରି ,ତୋଟାମାଳ,ନଈପଠା ବୁଲାର ଆନନ୍ଦ ପ୍ରଚୁର ,

ସରଳଚଳଣି, ନଈମାଛ,ଭରପୂର ସବୁଜ ପରିବା-ପତର ।

ସିଏ ସାଙ୍ଗଠୁ ବଳି,କେଜାଣି କେମିତିଆ ଥିଲା ସେ ଡୋର ,

ଦୁଷ୍ଟାମୀ, କୌତୁକ , ପାଠ ସବୁରେ ସାଙ୍ଗ ତାର ମୋର ।

ନଥିଲା ବି ଆଜିକାଲି ପରି ଉଚ୍ଚ ମାଧ୍ୟମିକ ପାଠର ଭାର। 

ପାରି କରିଗଲୁ ସହଜେ ହରଣ ଗୁଣନ ସେ ସମୟର ,

କରିଦେଲା ବିଚ୍ଛେଦ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରିୟ ସାଥୀକୁ ମୋର।

ପାଇ ପାରିଥିଲୁ ବିଶେଷ ଅଧ୍ୟୟନର ଦିହେଁ ମାନ-ପତର।

ଆରମ୍ଭିଲା ଜୀବନଚକ ଗଡି କ୍ଷୀପ୍ରତାରେ ନୂଆ ସୋପାନର,

ମାଡି ଚାଲିଲୁ ଉନ୍ମାଦନାର ଶିଖରେ ଅର୍ଜିବାକୁ ପଇସାପତର।

ଆକାଂକ୍ଷାର ମାତ୍ରା ବଢାଇ ଚାଲିଲା ସ୍ୱାଦ ଆମ ସଫଳତାର ,

ବାପାଙ୍କ ଡାକରା ,କରିବାକୁ ବଛାବଛି ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବର ,

ସ୍ଥିରକଲୁ ଦୃଢମନେ ବିଭାହେବୁ ବିନା ଯୌତୁକପତର। 

 

ଦେବୁନି ପକ୍ଷ ମହାମାରୀ ରୂପି ସାମାଜିକ କୁସଂସ୍କାରର ।

ଲେଖା ହେଲା ଏକ ପ୍ରକାରେ ପାରିବାରିକ ଚୁକ୍ତିପତର।

ଏକା ବରଷେ ଦିହେଁ ସାଜିଥିଲୁ ଯୌତୁକ ବିରୋଧୀ ବର ।

ଚାଲିଛି ତା'ପରୁ ସାବଲିଳ ଜୀବନ ଜଞ୍ଜାଳେ ଆମ ସଂସାର  ,

ଅକାଳେ ସକାଳେ ପୂଜା ପାର୍ବଣ୍ୟରେ ଦେଖା ମଧୁ ଓ ମୋର ।

ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିରତି ଏବେ ତ ,ବନ୍ଧାସରିଛି ସବୁ କାଗଜ-ପତର ,

ମିଳନ୍ତା କି ଆଜି ସେ , ଜମି ଯାଆନ୍ତା ବଳକା ଗପର ଆସର ,

ଭରସା କେବଳ ଏବେ ଯାହା ନିତିଦିନର ଔଷଧ-ପତର।

ଲୋଡାହୁଏ ସାଙ୍ଗ ସାଥି ବାଣ୍ଟିବାକୁ ଟିକେ ଭାବନା ମନର ।

ନ ହେଲେ ତ ଶରୀର ଧରିବ ଜାବୁଡି ସେଇ ବିଛଣାପତର।

ଖୋଜି ପାଇଲେ ମଧୁକୁ ,ବିତିବ ବଳକା ସମୟ ହସଖୁସିର ।