ପ୍ରକୃତିର ଅନ୍ତରାଳେ

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ପ୍ରଚଣ୍ଡରୌଦ୍ର ତାପରେ 

  ଜୀବ ଆଜି ହନ୍ତସନ୍ତ

ମଳିନ ପ୍ରାୟ ସେ ବସନ୍ତ ଆଜି 

   କୋଇଲିର କୁହୁତାନ ।

ଅଭିଶପ୍ତ ସେଇ ଚିରହରିତର

   ଅଗ୍ନି ସମ ଉଠେ କୋହ

ତତଲା ନିଆଁରେ ଜଳୁ ଏ ଧରିତ୍ରୀ

   ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ ତା'ର ଲୁହ ।

ଖଗର ନାହିଁ ସେ ହାତେ ଲମ୍ବା ପର 

   ଛୁଇଁ ବାକୁ ଏ ଗଗନ

ଫୁଟୁ ନାହିଁ ପୁଷ୍ପ ନବାସେ ମହକ 

   ମଧୁ କରିବାକୁ ବିତରଣ ।

ଶ୍ରାବଣ ଅଭାବେ ସୃଷ୍ଟି ସର୍ବନାଶ

   ମୁକୁତା ନ ହୁଏ ସିପ

କାଶତଣ୍ଡୀ ଆଉ ନ କରେ ମଣ୍ଡନ

  ଗିରିକନ୍ୟା ପାଖେ ଜାଳି ଦୀପ ।

ମାନବ ହୋଇ ବି ଦାନବ ସାଜିଛି 

   ପ୍ରକୃତି କରିଛି ଧ୍ୱଂସ

କାଳର ସୁଅରେ ବିଲୀନ ହୋଇବ 

  କ୍ଲେଶେ ଦେଇଅଛି ସିଏ ଶାପ ।

ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା ଜଳ ବିନ୍ଦୁ ପାଇଁ

 ଯେବେ ଲାଗିଯିବ ବିଶ୍ଵଯୁଦ୍ଧ

ଚିର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇବ ପ୍ରକୃତି 

  ଆଜି ଯା'ର କଣ୍ଠରୁଦ୍ଧ ।