ପ୍ରିୟତମା
ପ୍ରିୟତମା
ତମେ କବିତା ହେଇଯାଅନ୍ତି କି
ମୁଁ କବି ହୋଇ ଆଙ୍କି ଦିଅନ୍ତି
ତୁମର ଅକୁହା କୋହକୁ
ଶବ୍ଦର ରଙ୍ଗତୁଳୀ ଧରି
କାଗଜର ପରିଧୂରେ ......
ତମେ ଗଳ୍ପ ହେଇଯାଅନୁ କି
ମୁଁ ଗାଳ୍ପିକ ହୋଇ ତୋଳିଦିଅନ୍ତି
ଜୀବନର ଉଦ୍ମାନ ଓ ପତନକୁ
ଭାବନାର ଲେଖନୀରେ
କଳ୍ପନାର ଯାଦୁଗରୀ ସ୍ପର୍ଶରେ
ଅନନ୍ତ ଆକାଶର କୋଳରେ......
ତମେ ସାହିତ୍ୟ ହେଇଯାଅନ୍ତି କି
ମୁଁ ମଧୂପ ସଦୃଶ ପାନକରି
ମତୁଆଲା ହୋଇଯାଆନ୍ତି
ସଂଭ୍ରମରେ ଭ୍ରମର ଯେପରି
ମତ୍ତ ହୋଇ ଯାଏ
ତାର ରସ ମଧୁରୀରେ ||