ପ୍ରେମରେ ଗଲୁରେ ପଡି

ଯଦି ପ୍ରେମରେ ଯିବୁରେ ପଡି

ଯେତେ ସବୁ ଦୁଃଖ ବାଟଛେକୁଥିବ

ତଳକୁ ଯିବରେ ଗଡି ।

ନାଲି ଓଠରେ ଚୁମିବୁ ମଧୁ

ପରଜାପତି ର ରଙ୍ଗ ରେ ବିଭୋର

ଗୋପପୁରେ କୂଳବଧୂ ।

ଯିଏ ପ୍ରେମକୁ ଯାଇଛି ଭୁଲି

ତାପାଇଁ ଜୀବନ ଜଳ ହୀନ ମୀନ

ଅକାରଣ ରଙ୍ଗ ତୁଳି ।

କିଏ କହେ ଏ ଲୁଙ୍ଗୁଡା ଗୁଣ

ଯିଏ ଚାଖିନାହିଁ ବିକଳ ହେଉଛି

ବାରୁଛି ଚାନ୍ଦର ଖୁଣ ।

କେବେ ବରଷାରେ ଗଲେ ଭିଜି

ଶିହରି ଉଠଇ ଶରୀର କି ମନ

ମୟୂରୀ ନାଚଇ ମଜି ।

ପ୍ରେମ ,ପ୍ରକୃତି ର ଅନ୍ୟ ରୂପ

ଯାହା ଦେଖୁଅଛେ ସୁନ୍ଦର ତାହା

ମହକିଉଠୁଛି ଧୂପ ।

ନାରୀ ପୁରୁଷ କୁସୁମ ପରି

ମଳୟ ଲାଗିଲେ ମହକ ଝୁଟିଲେ

ରାଧାମୋହନଙ୍କୁ ଧରି ।

ପ୍ରେମ ରାଗିଣୀରେ ଥାଏ ରସ

ସେଇ ଅମୃତକୁ ପାନକରିବାକୁ

ସକଳ ହୁଅନ୍ତି ବସ ।

ଯେବେ ବସନ୍ତ ଆସିଛି ଫେରି

ରଙ୍ଗ ଆଣିଛି ରଙ୍ଗେଇ ଦେବାକୁ

ଖେଳିବା ବି ମନଭରି ।