🌄ପ୍ରଭାତ ଦୃଶ୍ଯ🌄

ସକାଳ ହୋଇଲେ ସୂରୁଯ ଉଏଁ,

                              ରାତ୍ରି ଅନ୍ଧକାର ଦୂରେଇ ଯାଏ।

ପାହାଡ ଉହାଡୁ ସୂରୁଯ ଦିଶେ,

                             ସୁନେଲି କିରଣ ଧରାକୁ ଆସେ।

ନାନା ପକ୍ଷୀ ମାନେ କରନ୍ତି ରାବ,

                              ନିଦ୍ରା ତେଜି ସବୁ କର୍ମଠ ହେବ।

ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡେ ବୁଲି କୁକୁଡ଼ା ଡାକେ,

                            କାଉ ରାବୁ ଥାଏ ଚାଳର ପାଖେ।

ନା ନା ରଙ୍ଗେ ଫୁଲ ବଗିଚା ହସେ,

                             ତାର ସୁରଭିରେ ଜଗତ ବାସେ।

ପଙ୍କଜ ଫୁଟଇ ପୁଷ୍କରିଣୀ ରେ,

                            କାଚ କେନ୍ଦୁ ଜଳ ଝରଣା ଧାରେ।

ଶଙ୍ଖ ଘଣ୍ଟା ଧ୍ୱନି ମନ୍ଦିରୁ ଆସେ,

                             ଧୂପ ଝୁଣା ବାସ୍ନା ଜଗତ ବାସେ।

ସଭିଏଁ କରନ୍ତି ଚଳ ପ୍ରଚଳ,

                                ଶାନ୍ତ ପରିବେଶ ହୁଏ ଚଞ୍ଚଳ ।