ପ୍ରାଣ ପକ୍ଷୀ ବିକଳ

ଆ ଗାଡ଼ିବାଲା ଆ ଚଞ୍ଚଳ 

ଛାଡିଦେବୁ ପାଖେ ବଡ଼ଦେଉଳ 

ସାରିଦେଲିଣି ମୁଁ ସବୁ ଜଞ୍ଜାଳ 

ମନ ଲାଗୁନାହିଁ ହୁଏ ବିକଳ 

ଦେଖନ୍ତି ଚତୁର୍ଦ୍ଧା ଆଉ ମୂର୍ତ୍ତୀ ଯୁଗଳ 

ଜାଣିନାହିଁ ବଂଚିବା କଳା କୌଶଳ 

ଦେଖନ୍ତି କାଳିଆଙ୍କ ଚକାଆଖି କେବଳ 

ସରିଆସିଲାଣି ମୋ ବେଳ କାଳ 

ଆ ଗାଡ଼ିବାଲା ଆ ଚଞ୍ଚଳ 

ମଥାରେ ମାରନ୍ତି କୈବଲ୍ୟ ବିକଳ 

ଖାଆନ୍ତି ନିତି ଅବଢ଼ା ପଖାଳ 

ୠଚୁନାହିଁ ଆଉ ଶାଗ ପଖାଳ 

ଅବା ନ ତୁଣ ମାଉଁସ ଝୋଳ 

ମନ ହୁଏ ଖାଲି ଡହଳ ବିକଳ 

ଗୁନ୍ଥି ଦିଅନ୍ତି ମୁଁ ତୁଳସୀ ମାଳ 

ଚନ୍ଦନ ଅଗରୁ ପକାଇ ପିନ୍ଧାନ୍ତି ମାଳ 

ଆ ଗାଡ଼ିବାଲା ଉଛୁର ହେଲାଣି ବେଳ 

ସ୍ବପ୍ନ ରେ ଦେଖୁଛି ସଞ୍ଜ ସକାଳ 

ଚତୁର୍ଦ୍ଧା ଡାକନ୍ତି ଆ ବଉଳ 

ସଂସାର ରେ ଯେତେ ଖେଳିଲୁ ଖେଳ 

ତୁଟାଇ ଦେ ମୋହ ମାୟା ସକଳ 

ବୁଝିଯା ଗହନ କଥା ଏ ସରିଲା ବେଳ 

ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ ଉଡ଼ିଯାଏ ସାଗର କୂଳ 

ପୁଣି କେତେବେଳେ ଗୁଣ୍ଡିଚା ଆଳ 

କାଳେ ଜଗନ୍ନାଥ ଥିବେ ଆଖି ପଖାଳ

ସରିଗଲାଣି ଫନ୍ଦି ଫିକର ହରତାଳ 

ଆ ଗାଡ଼ିବାଲା ସଅଳ ମନ ଡହଳବିକଳ l