ପଖାଳ ପ୍ରିୟ ଜଗନ୍ନାଥ

ପଖାଳ ପ୍ରିୟ ମୋ କାଳିଆ ଦିଅଁ ଲୋ

ମୋ ଜାତି ମଉଡ ମଣି

ରାଜା ହୋଇ ସିଏ ଶରଧାରେ ନିତି 

ଭୁଞ୍ଜଇ ପଖାଳ ପାଣି ।

ପଖାଳ ନହେଲେ କାଳିଆ ଆଖିରେ

ଆସେନାହିଁ ଜମା ନିଦ

ସଜ ତୋରାଣିରେ ଦୂର ହୁଏ ତାର

ସାରା ଦିନ ଅବସାଦ।

କେତେବେଳେ ଦହି କେତେବେଳେ ଘିଅ

ପଖାଳେ ମିଶାଇ ଖାଏ

କଦଳୀ ଭଜାକୁ ସୁଆଦିଆ ଶାଗ

ମନକୁ ତା ମୋହି ନିଏ ।

ଚିପୁଡା ପଖାଳେ ଖଣ୍ଡ ବସା ଦହି

ମହକ ଯାଏ ଲୋ ବୁଣି

ନିଇତି ରାତିରେ ପରସନ୍ତି ଆଣି

ମାଆ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଠାକୁରାଣୀ।

ପାଣି ପଖାଳରେ ସୁବାସିତ ଜଳ

ଅଦାରସ ଜିରା ଭଜା 

ଟଭା ପଖାଳକୁ ମଲ୍ଲି ପଖାଳ ତ

ଛପନ ଭୋଗରେ ସଜା ।

ଭକତେ ପାଗଳ ପିଇବାକୁ ତାର

ପଖାଳ ଟଙ୍କ ତୋରାଣି 

ତୋରାଣି ନୁହଁଇ ଭକତିରେ ଭରା

ଭାବର ପାଦୁକ ପାଣି ।