ପଦଟିଏ ତୋ ନାଁରେ ପ୍ରିୟା ୨୮

ଏ କଥା ନିରାଟ ସତ ଯେ

ତୁମେ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ।

ଠିକ ଯେମିତି

ଆଖି ଆଗରୁ ଦିଗବଳୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ବ୍ୟାପି ଯାଇଥିବା

ଗୋଟେ ଗୋଲାପ ବଗିଚା ;

ଠିକ ଯେମିତି

ଅମବାସ୍ୟାର ଅନ୍ଧକାର ଭିତରେ

ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରୀ ତାରାଙ୍କର ଶୋଭା ।

 

କିନ୍ତୁ ଏହା ବି ସତ୍ୟ ଯେ

ଏ ନିରାଟ ସତ୍ୟ କା’ ଓଠରୁ ଝରିଲେ

ମୋତେ ବିଷ ତୁଲ୍ୟ ଲାଗେ ;

ବିଷଧର ସର୍ପ ପରି ମୁଁ ପାଲଟି ଯାଏ

ସତ୍ୟତାର ଚିର ଶତ୍ରୁ ।

 ଏ ସତ୍ୟ ବଖାଣିବାର ଅଧିକାର କେବଳ

ମୋର ହିଁ ଥାଉ ,

ଏ ସତ୍ୟ କେବଳ

ମୋ ଓଠରେ ଥାଉ ।