ପାଲା ଓ ଗାଆଁଣ

ମୁକ୍ତ ମଞ୍ଚେ ହୁଏ ଯାହା ଅଭିନୟେ

ପ୍ରକାଶେ ଜାତି ଗାରିମା

ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଉତ୍କଳ କଳାର ଉତ୍କର୍ଷ

ଗୌରବ ମୟ ଭଙ୍ଗମା ।

ଲାଲିତ୍ୟ ଫୁଟାଇ ଆନନ୍ଦ ଲହରୀ

 ଖେଳାଇ ଜନ ଜୀବନେ

ଅରପେ ବିପୁଳ ଭାବ ର ଭଣ୍ଡାର

ମାଧୂର୍ଯ୍ୟ ମୟ ଭୂଷଣେ ।

ଲୋକ ବାଣୀ ଲୋକ କଥା ଲୋକ ନାଟ୍ୟ

କଳା କୌଶଳ ବିପୁଳ

ମୃଦୁଙ୍ଗ ର ତାଳେ କଳାକାର ମାନେ

ନାଚି ଗାଇ କୌତୁହଳ । 

ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରି ମନ ପ୍ରାଣ ହରି

ନିଅନ୍ତି  ଦର୍ଶକ ଙ୍କର

ପୌରାଣିକ ଆଖ୍ୟାନ ଓ ଉପାଖ୍ୟାନ

 ଅଭିନୀତ ସୁରୁଚିର ।

ବେଶ , ବାସ , ଭୂଷା ହୋଇ ଥାନ୍ତି ପାଲା

ଗାଇବା ପାଇଁ ପାଳିଆ

ପାଳି ଧରି ଯହିଁ ଗାୟନ କରନ୍ତି

ଗାଆଁଣ ମଞ୍ଚ ଯେ ତାହା ।

ହସ କଉତୁକେ ବିସ୍ମିତ କରନ୍ତି

ନିଅନ୍ତି ମୋହି ଦର୍ଶକେ

ପାଲା ଓ ଗାଆଁଣ , ଗାଆଁ ରେ କରିଣ

ମୁର୍ଖ ଲୋକ ଯହିଁ ଶିଖେ ।

ପଣ୍ଡିତ ପାଳିଆ ଗାୟନ ଗାଇଣ

ନାଚନ୍ତି ଦାସକାଠିଆ

ମୁଖ୍ୟ ଗାୟକ ଓ ଗାୟିକା ସହିତ

ପାଳିଆ ଛୁଆ ଏ ଠିଆ ।

ଚାମର ଧରିକି ବିଞ୍ଚି ସୁବାସିତ

କରି ଥାନ୍ତି ସେ ଚେତନା

ଗିନି ଖୋଳ ଆଉ ମୃଦୂଙ୍ଗ ବାଇଦ

ତାଳେ ତାଳେ ଧୀନା ଧୀନ। ।

ନାଚ ଗୀତ ଗାଇ ମଉଜ ଭିତରେ

ସାହିତ୍ୟ ଚର୍ଚ୍ଚା କରନ୍ତି 

ପ୍ରାଚୀନ କାଳର ଲେଖକ ମାନଙ୍କ

ଦୋଷ ଗୁଣ ବଖାଣନ୍ତି ।

ଅଳଙ୍କାର , ଛନ୍ଦ ତାଳ , ଲୟ , ସ୍ୱର , 

ପ୍ରବାଦ ଓ ପ୍ରବଚନ

ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମାଧ୍ୟମ ରେ କରି

ଥାଆନ୍ତି ସମାଲୋଚନ ।

ଓଡ଼ିଆ ସଂସ୍କୃତି ଆଉ ରୀତି ନୀତି

ଉପଦେଶ ଅନୁସାରେ

ଗବେଷଣା ହୋଇ ପାଲା ଥାଏ ହୋଇ

ପାଳିଆ ଗାୟନ କରେ ।

ଲୋକ ସଂସ୍କୃତି ର ଏଇ ଧାରା କ୍ରମେ

ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ଲୁପତ 

ହୋଇ ଉଠେ ଏବେ ଦେଖି କି ଚକିତ

 ଚିତ୍ତ ହୁଏ ପ୍ରକମ୍ପିତ ।