ନିର୍ମୋହ ଚୁମ୍ୱନ

ଆଗୋ ବବିତା 

ଜବାରଙ୍ଗୀ ନିହାରିକା

ତୁମ ନୟନେ ଲପନେ

ଫୁଟି ଉଠିଥିଲା

ତୁମ ଭାବ ବଗିଚାର ଫୁଲ

ସେ ଫୁଲର ସୌରଭେ

ପୁଲକିତ ମୁହିଁ

ପବିତ୍ର ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ

କଂପିତ ମୁଦ୍ରାରେ

କରି ଦେଲି ଥରେ ଗେଲ ।

ଆଗୋ କବିତା

ମୋ ପ୍ରେମିକା

ମୁଁ କି ଜାଣିଥିଲି 

ମୋର ସେଇ

ନିର୍ମୋହ ଚୁମ୍ୱନ

ତୁମ ଦୃଷ୍ଟିରେ 

ଧୃଷ୍ଟତାରେ ଗଣାହେବ

ଜାଣିଥିଲେ ଅବା

ମୁଦି ରଖିଥାନ୍ତି

ମୋ'ର ଅାତ୍ମା ସିନ୍ଦୁକରେ

ମୋ'ର ଏ କୋମଳ ଭାବ ।

******