ନିଜକୁ ନଭାବ ହୀନ

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁମାର ସାହୁ

ଟିକି ମଞ୍ଜିଟେ ମୁଁ ମାଟିରେ ପଡିଲି

ପାଇଲି ଉତ୍ତାପ ଜଳ,

ବତୁରା ମାଟିରେ ଗଯା ହୋଇଲି ମୁଁ

ମାଟି ଦେଲା ମୋତେ ବଳ ॥

ଦିନ କେତୋଟିରେ ପତର ମେଲାଇ

ଉପରକୁ ଦେଲି ଚାହିଁ,

ସୂରୁଯ ତେଜରେ ଚଊଦିକ ହସେ

ମନ ମୋ ଉଠିଲା ଚେଇଁ ॥

ଚେରଟି ମୋହର ମାଟିରୁ ଶୋଷିଲା

ଧାତବ ଲବଣ ଜଳ;

ସୂରୁଯ କିରଣେ ଖାଦ୍ୟ ମୁଁ ରାନ୍ଧିଲି

ପତ୍ର ମୋର ପାକଶାଳ ॥

ବାଯୁରୁ ଶୋଷିଲି ଅଙ୍ଗାର କାମ୍ଲକୁ

ଅମ୍ଳଜାନ ଦେଲି ଛାଡି,

ଦିନ କେତୋଟାରେ ଡାଳପତ୍ର ମେଲି

ଶରୀର ଗଲା ମୋ ବଢି ॥

ସବୁ ବିଷ ପିଇ ଅମୃତ ବାଣ୍ଟିଲି

ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ,

ବାଟ କଡେ ଦେଖ ଛିଡା ହୋଇଛି ମୁଁ

ସେବା ମନୋଭାବ ନେଇ ॥

ଛୋଟ ବୋଲି ତୁମେ ପିଲାଏ ନିଜକୁ

କେବେ ହେଁ ନ ଭାବ ହୀନ,

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଏହି ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟିରେ

ଦୃଢକର ନିଜ ସ୍ଥାନ ॥