ନବଧା ଭକ୍ତି

ମଣିଷ ହୃଦୟେ ଭାବ ଶକ୍ତି ସମ

ଆପେ ହୋଇଲେ ଉତ୍ପତ୍ତି 

ଯଦି ସେହି ଭାବେ ଜାଣେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ

ସେହି ଭାବ ଅଟେ ଭକ୍ତି ।

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ ଓ ହୃଦୟ ହୁଏ ଯଦି

ସେହି ଭାବେ ଦ୍ରବିଭୂତ

ସେହି ଅଦୃଶ୍ୟ ଭାବ ଶକ୍ତି ସ୍ବରୂପ

ଭକ୍ତି ରୂପରେ ବିଦିତ ।

ନିଜ ପ୍ରାଣ ଠାରୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ବେଶି

ଭଲ ପାଇବା ହିଁ ଭକ୍ତି

ବହୁତ ହିଁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଭଗବତ୍ 

ଶକ୍ତିରୁପୀ ସେହି ଭକ୍ତି ।

କରୁଣାମୟ ଆନନ୍ଦମୟ ବିଭୁ

ଦର୍ଶନ ଭକ୍ତି ବଳରେ

ଭକ୍ତି ହିଁ ସଦା ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାଧ୍ୟମ

ସହଜେ ସବୁ ଯୁଗରେ ।

ନଦୀ ପ୍ରବାହିତ ହେଲେ ନିଜେ ଜାଣେ 

ନିଜ କାୟା ପରିସୀମା

ଭକ୍ତି ପ୍ରସାରିତ ହେଲେ ଭକ୍ତ ଜାଣେ 

ସୁଦୂର ପ୍ରସାରୀ ସୀମା ।

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତି ଭକ୍ତି ଭାବ ପ୍ରାୟ

ସକଳ ଜୀବ ଜଗତ

ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ମାତ୍ର ଭକ୍ତ ସର୍ବୋପରି

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭକ୍ତ ରେ ଗଣିତ ।

ଲବଣାକ୍ତ ଯୋଗୁଁ ସମୁଦ୍ରର ଜଳ

ସ୍ୱାଦ ରେ ନାହିଁ ଆନନ୍ଦ

ମୁଖେ ମାତ୍ର ଭକ୍ତି ଭାବ ସେହି ପରି

ବିଭୂଙ୍କୁ ନୁହେଁ ପସନ୍ଦ ।

ଅନ୍ତରର ଶ୍ରଦ୍ଧା ବିହୀନ ଭକତି

ଲବଣ ଜଳ ସମାନ 

ଲୋକ ଦେଖାଣିଆ ଭକ୍ତି ସେହିପରି

ବିଭୂଙ୍କୁ ନୁହେଁ ଗ୍ରହଣ ।

ସଂସାର ରୂପକ ସାଗର ଢେ଼ଉରେ

ମୀନ ରୂପୀ ଏ ଶରୀର

ଜଞ୍ଜାଳ ରୂପକ ଜାଲ ବିଛାଇଛି

କାଳ ରୂପକ ଧୀବର ।

ମୃତ୍ୟୁ ରୂପକ ଧୀବର ଧରିବ ବଳେ

ମୃତ୍ୟୁ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ

ମୁକ୍ତିର ଉପାୟ ଭକ୍ତି ବିଭୁ ପ୍ରତି 

ଅଛି ଏକ ମାତ୍ର ପଥ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପୟରେ ନିବେଦନ ପ୍ରାୟ

କେବେ ହୁଏ ନାହିଁ ବ୍ୟର୍ଥ

ନିଷ୍ଠାର ସହ ନାମ ଭଜନରେ

ଭକ୍ତି ବୃଦ୍ଧି ରେ ଯଥାର୍ଥ ।

ଛାଇ ପରି ବ୍ୟାପ୍ତ ସଦା ସଂସାରରେ

ସ୍ଵୟଂ ପ୍ରଭୁ ନାରାୟଣ

ନିର୍ମଳ ନ ଥିଲେ ମନ ଓ ହୃଦୟ

ଅସମ୍ଭବ ଦରଶନ ।

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ସବୁ ଦୁଃଖ ଠାରୁ

ଅନ୍ତ କାଳ ଦୁଃଖ ଅତି

ବିଭୁ ପଦେ ହୃଦ ଥିଲେ ସମର୍ପଣ

ଆପେ ଲଭିବ ମୁକତି ।

ଏକନିଷ୍ଠ ଭକ୍ତି ବଳେ ସହଜରେ

ବନ୍ଧା ସ୍ଵୟଂ ଭଗବାନ

ଭାବଗ୍ରାହୀ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତର ପଛରେ

ଆପେ କରନ୍ତି ଧାବନ ।

ଶ୍ରବଣ,କୀର୍ତ୍ତନ,ସ୍ମରଣ,ପୂଜନ

ବନ୍ଦନ, ପାଦ ସେବନ

ଦାସ୍ୟ, ସଖ୍ୟ ପୁଣି ଆତ୍ମ ନିବେଦନ

ନବଧା ଭକ୍ତି ରୂପେଣ ।

ଉଦାହରଣ ରେ ନବଧା ଭକ୍ତିର

ପୁରାଣ ବର୍ଣ୍ଣିତ ଚିତ୍ର

ଶ୍ରବଣ ଭକ୍ତିରେ ନିଜେ ଶୁକ ମୁନି

ବିଭୁ କୃପା ହେଲେ ପ୍ରାପ୍ତ ।

କୀର୍ତ୍ତନ ରେ ଲିପ୍ତ ରହି ଶ୍ରୀଚୈତନ୍ୟ

କୀର୍ତ୍ତନ ରେ ଆତଯାତ

ଶୟନେ ସପନେ କୀର୍ତ୍ତନ ସହିତ

ମନ ପ୍ରାଣ ବି ସଂଯୁକ୍ତ ।

ଜୀବ ଯିବା ବେଳେ ଅଜାମ୍ବିଳ ପାପୀ

ବ୍ୟାଧ କବଳେ ମୃଗୁଣୀ

ସ୍ମରଣ କରିଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ନାମ 

ମୁକ୍ତି ଲଭିଲେ ସେକ୍ଷଣି ।

କୁଟୀର ରେ ରାମ ପାଦ ପଡୁ ଚିନ୍ତି

ଥିଲା ଶବରୀ ହୃଦରେ 

ପ୍ରଭୁ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ପାଦ ସେବା ପାଇଁ

ଉଭା କୁଟୀର ଦୁଆରେ ।

ଅସୁନ୍ଦରୀ କୁବ୍ଜା ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନା ରେ

ଦିନ ରାତି ଥିଲା ମଗ୍ନ

ପ୍ରଭୁ କୃପା ପ୍ରାପ୍ତି ବଳରେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ 

ବୃଦ୍ଧିର ହେଲା କାରଣ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବନ୍ଦନା କରି ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ

ପ୍ରଭୁ ନାମରେ ଜଡିତ

ସର୍ବ ବ୍ୟାପି ବୋଲି ସ୍ତମ୍ବୁକୁ ଦେଖାଇ

ପ୍ରଭୁ ବି ହେଲେ ସମ୍ଭୂତ ।

ଦାସ୍ୟ ଭାବ କଥା ହନୁମାନ ସହ

ରାମାୟଣର ବୃତ୍ତାନ୍ତ

ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭକ୍ତ ଆଖ୍ୟା

ପ୍ରଭୁ ଦାସ୍ୟ ପ୍ରତି ପ୍ରୀତ ।

ସଖା ପରିଚୟ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ନାମେ

ସୁଦାମା ତ ବନ୍ଧୁ ଭାବେ

ଜଣେ ବିଶ୍ଵ ରୂପ ଅନ୍ୟର ବୈଭବ

ସେ ଭାବ ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ଭବେ ।

ଆତ୍ମ ନିବେଦନ କଲେ ଗୋପାଙ୍ଗନା 

ମୀରା ବାଇ ସେହି ପରି

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣାକ୍ଷରେ ଲିପିବଦ୍ଧ ରହିଅଛି

ମୀରା ବାଇ ଗୋପ ନାରୀ ।

ଆଭିଜାତ୍ୟ,ଶିକ୍ଷା, ପଦ ଓ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ 

ଅଥବା ଅଗାଧ ଜ୍ଞାନ

ଭକ୍ତି ଅର୍ଥେ ଅବା ବିଭୁ ପ୍ରୀତି ଅର୍ଥେ

କିଛି ନୁହେଁ ପ୍ରୟୋଜନ ।

ଅଜ୍ଞାତ ରେ ବେଲ ପତ୍ର ଢାଳି ବ୍ୟାଧ

ଅଜ୍ଞାନୀ ବାଳୁତ ଧ୍ରୁବ

ଅଛୁଆଁ ବିଦୁର,ରାଜା ଉଗ୍ରସେନ

ପାଇଛନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ଭାବ ।

ଅସୁନ୍ଦରୀ କୁବ୍ଜା , ଦରିଦ୍ର ସୁଦାମା

ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ସାଲବେଗ

ଦାସିଆ ବାଉରୀ ବଳରାମ ଦାସ

ହୃଦେ ଭକ୍ତିର ଆବେଗ ।

କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତ ବନ୍ଧୁ ମହାନ୍ତି ର ପ୍ରାର୍ଥନା

ଦ୍ରୌପଦୀର ରକ୍ଷା ଡାକ

କାଞ୍ଚି ଅଭିଯାନ ଭକ୍ତ ରକ୍ଷା ଅର୍ଥେ

ଭକ୍ତି ବଳେ ହିଁ ସାର୍ଥକ ।

ଭକ୍ତର ପ୍ରକାର ଭେଦରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ 

ପ୍ରାୟତଃ ପରିଲକ୍ଷିତ 

ଜିଜ୍ଞାସୁ ଜ୍ଞାନୀ ଆର୍ତ୍ତି ପୁଣି ଅର୍ଥାର୍ଥୀ 

ଭକ୍ତି କିନ୍ତୁ ମୂଳ ତତ୍ତ୍ୱ ।

ଭକ୍ତି କୁ ଏକ ଦେବୀ ଦର୍ଶାଯାଇ

ପୁରାଣ କରିଛି ବ୍ୟକ୍ତ

ଜ୍ଞାନ ଓ ବୈରାଗ୍ୟ ଭକ୍ତି ଦେବୀ ପୁତ୍ର

କଳି କାଳେ ପରିତ୍ୟକ୍ତ ।

କେବଳ ନବଧା ଭକ୍ତି ହିଁ କଳିରେ 

ଏକ ମାତ୍ର ମୁକ୍ତି ପନ୍ଥା

ଭକ୍ତି ଭାବ ସହ ସ୍ମରଣରେ ରହୁ

ନବଧା ଭକ୍ତିର କଥା ।