ନଆସୁ କଳୁଷ ଭାବନା

ଏଇ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ ଅଳୀକ ଜୀବନରେ

ମଣିଷର ଲିପ୍ସା ପୁରି ଥାଏ ମନ ମଧ୍ୟରେ ।

ଲିପ୍ସା ପୂରଣ ହେବାକୁ ରହେ ଅତି ଆଶା 

ତାହା ପୂରଣ ନହେଲେ ଆସଇ ହତାଶା ।

ହତାଶାରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଲୋଡା ଆଶ୍ୱାସନା,

ଆଶ୍ୱାସନା ସଦା ଢାଳିଥାଏ ଶାନ୍ତିର ଭାବନା ।

ଲଭିବାକୁ ଶାନ୍ତିର ଭାବନା ଦରକାର ଶିକ୍ଷା,

ସରବ ମଣିଷ କରିଥାଏ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପା ଭିକ୍ଷା ।

ଧରାର ଅଙ୍ଗନେ ସେପରି ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନରେ

ଆଲୋକର ଅସୁମାରି ଆଶା ଭରେ ପ୍ରାଣରେ ।

ସେ ଆଲୋକର ଆକାଂକ୍ଷା ଆସିଲେ ମନରେ 

ଜିଦ୍ ଆସେ ଅମାନିଆ ମନର ଅତଳ ଗହ୍ୱରେ ।

ଏହି ଭାବନା ଭରେ ମଣିଷର ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ

ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ, ଜୀବନାଦର୍ଶ ଘଟେ ପୂର୍ଣ୍ଣରୂପାୟନରେ

ଜୀବନାଦର୍ଶ ଅନୁସାରେ ଭିନ୍ନଭିନ୍ନ ରୂପ ହୁଏ ଗୋଚର

ନିଜର ଭାବନା ସର୍ବଦା ହୁଏ କାରଣ ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖର ।

ସୁଖୀ ହୁଏ ସୁନ୍ଦର ବିଚାର ଆସେ ଯାହାର ମନକୁ

ଯାତନା ଭୋଗଇ ଯିଏ ଭରିଥାଏ କଳୁଷ ଭାବନାକୁ

ହେ ଇଶ୍ୱର, ସବୁକିଛି ତୁମ ସୃଷ୍ଟି, ନୂହେଁ ଯଦି 

ସ୍ୱୟଂ ସ୍ୱୀକୃତ

ମୋ ହୃଦୟ ପରାଣେ ଭରିଦିଅ ସୁନ୍ଦର ଧ୍ୱନିର 

ସଂକେତ ।