ମୁଁ

ଏକାକ୍ଷର ଶବ୍ଦୁ ମୋସୃଷ୍ଟି ନାମ ଅଟେ “ମୁଁ” କାର । 

ଶବ୍ଦ ଉଚ୍ଚାରଣ ମାତ୍ରକେ ଲାଗେ ଗୁରୁ ଗମ୍ଭୀର ।

ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ ଅଟଇ ବ୍ୟାକରଣ ଶାସ୍ତ୍ରର । 

କର୍ତ୍ତା ରୂପେ ବାକ୍ୟେ ପ୍ରୟୋଗ ହୁଏ ମୁଁ ନିରନ୍ତର ।

ମୁଁ କାର ଶବ୍ଦଟି ସର୍ବଦା ଅହଂଭାବ ପ୍ରତୀକ ।

ଗର୍ବ ଅହଂକାରେ ମନୁଷ୍ୟ ହୁଅଇ ଅବିବେକ ।

କର୍ତ୍ତା ମୁହିଁ ବୋଲି ନିଜକୁ କରେ ବୃଥାଭିମାନ । ମଦମତ୍ତ ହୋଇ ସଭିଙ୍କୁ କରଇ ଅପମାନ ।

ଅସହିଷ୍ଣୁ-ଆତ୍ମବଡ଼ିମା-ପରଶ୍ରୀକାତରତା

 ମୁଁ କାର ଶବ୍ଦର ଅଟନ୍ତି ଏମାନେ ଜନ୍ମଦାତା ।

ଅନର୍ଥ ଶବ୍ଦଟି ମୁଁ କାର ସେ ମହାଭୟଙ୍କର । 

ଧନ-ଯୌବନ ପ୍ରଭୁତ୍ବ ଏ ସବୁ ତା' ସହୋଦର ।

ମୁଁ କାରରୁ ମହାଭାରତ-ରାମାୟଣର ସୃଷ୍ଟି ।

ଗର୍ବ ଗାରିମାରେ ରାବଣ ହେଲା ତ୍ରିଲୋକପତି ।

ମହାମାନୀ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ଯେ ହେଲେ ହସ୍ତିନାପତି ।

ମୁଁ କାରେ ପଣରେ ଉଭୟେ ହୋଇଗଲେ ଯେ ଇତି

।

ପ୍ରବଳ ପ୍ରତାପୀ କଂସର ଥିଲା ଯେ ଅହଂ ଭାବ ।

ଦର୍ପ-ଔଦ୍ଧତ୍ଯକୁ ନାଶିଲେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବାସୁଦେବ ।

ବିଶ୍ବାମିତ୍ର ଅହମିକାକୁ ଧ୍ୱଂସ କଲେ ବଶିଷ୍ଠ ।

ଶାନ୍ତ ଓ ଉଦାର ଗୁଣରେ ଯଶ କଲେ ସ୍ଥାପିତ ।

ଅହମିଳା ସହ ମମତ୍ବ ଭାବ ଅଟେ ନିକୃଷ୍ଟ ।

ଅହମିକା ଥାଏ ମମତ୍ବେ ବୁଦ୍ଧି ହୁଏ ବିନଷ୍ଟ ।

ସ୍ବେଚ୍ଛାଚାର ଅଟେ ଜନକ ଗର୍ବ ଅହଙ୍କାରର ।

ଗୁରୁ-ଗୁରୁଜନ ସଭିଙ୍କୁ କଲେ ସେ ହତାଦର ।

ମୁଁ କାର ଭାବଟି ବ୍ୟକ୍ତିର ଅଟଇ ତାମସିକ ।

ନୀଚ ଘୃଣ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟେ ମନୁଷ୍ୟ ହୁଏ ଅସାମାଜିକ ।

ସାଧୁତା ଗୁଣଟି ସର୍ବଦା ଅଟେ ମୁଁ କାର ଶୂନ୍ୟ । ମାନବରୁ ହୁଏ ମହାତ୍ମା ସର୍ବେ ଦିଅନ୍ତୁ ଧ୍ୟାନ  ।

ଗର୍ବୀ-ଅହଙ୍କାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ଅଟେ ମହାନାସ୍ତିକ ।

ନ ରଖି ଈଶ୍ବରେ ବିଶ୍ବାସ କରେ ପାପ ଅନେକ ।

ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ଅହଂଭାବକୁ ପ୍ରଭୁ କରିଲେ କ୍ଷମା ।

ମୁଁ ନ ମଲେ ଅର୍ଜୁନ ମୋତେ ତୁ ନ ପାଇବୁ ଜମା ।

ଅହଙ୍କାରୀ ହିଟଲର୍‌ର ଥିଲା ସ୍ୱେଚ୍ଛାଶାସନ ।

ନରହନ୍ତା ରୂପେ ବିଶ୍ବରେ ହେଲା ପରିଗଣନ ।

ହିଟଲର୍‌ର ଅହଂ ଦୁର୍ଗଟି ହେଲା ଆଧୋପତନ ।

ତା'ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ହେଲା ବିଧ୍ବଂସ ନିଜେ ହୋଇଲା ଚୂର୍ଣ୍ଣ ।

ରବି-ଶଶୀ-ତାରା ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ ସଦା ବିରାଜୁଥାନ୍ତି ।

ନିରହଂକାରେ ସଭିଙ୍କୁ ଜ୍ୟୋତି ପ୍ରକାଶୁଥାନ୍ତି ।

ମୁଁ କାରର ପରିଭାଷା ଯେ ଅଟଇ ନିର୍ବୋଧତା ।

ବିନୟ-ଉଦାର ସ୍ବଭାବେ ବଢେ ଗୁଣ ସାଧୁତା ।

ଅହଂ ମମତ୍ବର ଯନ୍ତାରୁ ହୁଏ ଯିଏ ମୁକତ ।

ମହାତ୍ମା ଭାବରେ ଏ ଭବେ ସେହି ହୁଏ ପୂତ ।

ମୁଁ କାରର ସ୍ରଷ୍ଟା ଅଟଇ ଷଡ଼ରିପୁ ବ୍ଯକ୍ତିର ।

ମହାବ୍ୟାଧି ହୋଇ ତାହାକୁ ନାଶ କରେ ସତ୍ବର । 

ମୁଁ କାରକୁ ତ୍ଯଜି ଉଦାର ଯେବେ ହୋଇବ ନର ।

ଈଶ୍ବର କୃପାରେ ମହାନ ହେବ ସେ ନିରନ୍ତର ।