ମୁଁ ତୁମ ସୁନା ଝିଅ

ବାପା!

ଗାଲରେ ଗୋଟେ

ସ୍ନେହରେ ଚୁମା ଦିଅ

ମୋତେ ତୁମେ କାନ୍ଧରେ

ବସାଇ ବୁଲାଇ ନିଅ...||

ବାପା!

ମୋତେ ତୁମେ

ବନ୍ଧୁକ କିଣିଦିଅ

 ମୋତେ କଣ୍ଢେଇ ନଦେଇ

ପୁଅଙ୍କ ଖେଳନା ଦିଅ...||

ବାପା!

 ମୋତେ ଅଳଙ୍କାର

ପିନ୍ଧାଇବା ନଶିଖାଇ

ମୋତେ ପୁଅ ପରି

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦିଅ...||

ବାପା!

ହାତର ଚୁଡ଼ି ଗୁଡା

ଶିକୁଳି ସାଜେ

ବେକର ମାଳା ପୁଣି

ସର୍ପ ପରି ଗୁଡେଇ ହୁଏ....||

ବାପା!

ବିନ୍ଦି ବଦଳରେ ମୋତେ

ଚନ୍ଦନ ଲଗାଇବା ଶିଖାଅ

କେଶ ସଜାଇବା ବଦଳରେ

ମୋତେ ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ କରିଦିଅ..||

ବାପା!

ତୁମେ ମୋତେ

ପରୀ ପରି ମରିବାକୁ ଛାଡ଼ନି

ବରଂ ମୋତେ ତୁମେ ମୋତେ

ଝାନଶୀ ରାଣୀ ଆଦର୍ଶ ଦିଅ....||

ବାପା!

ତୁମେ ସବୁବେଳେ କାହିଁକି

ମୋତେ ନେଇ ଭୟ କର

ତୁମେ ମୋ ପାଇଁ ଗର୍ବ କର

ତୁମେ ମୋତେ ସେମିତି ଗଢ....||

ବାପା!

ମୁଁ ପରା ତୁମ କୁନି ଝିଅ

ଏବେ ନରମ ମାଟି ଟିଏ ମୁହିଁ

ମୋତେ ତୁମେ ଯେମିତି ଗଢ଼ିବ

ମୁଁ ସେମିତି ହୋଇଯିବି,ଟିକେ ରୁହ....||

ବାପା!

ମୋ ବାହାଘର ପାଇଁ

ଚିନ୍ତା କରନି ଜମା

ମୋତେ ଭଲ ପଢାଅ

ବୃତ୍ତି ପାଇଁ ମାର୍ଗ ଦେଖାଅ....||

ବାପା!

 ମୁଁ ବଡ ହୋଇଗଲି

ବୋଲି ଚିନ୍ତା କରନି

ମୁଁ ଏବେ ବି ତୁମର ସେହି

କୁନି ଡେଣା ଥିବା ଝିଅ....||

ବାପା!

ଦୁନିଆ ଏମିତି କଣ ପାଇଁ

ମୁଁ ଧାରୁଆ ଛୁରୀ ଟିଏ ହେଲି

ତଥାପି ରାକ୍ଷସ ଗୁଡା

କାହିଁକି ଘୃଣ୍ୟଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖନ୍ତି...||

ବାପା!

ଆଉ ଥରେ ମୋତେ ତୁମେ

ଛୋଟ ପିଲା ଟେ କରିଦିଅ

ଏ ଘୃଣ୍ୟ ଦୁନିଆରେ ବଞ୍ଚିବାକୁ

କେମିତି ହୋଇବି କୁହ....||

ବାପା!

ମୋର ବିବାହ କରାଇଦେଲ

ତୁମଠୁ ଦୁରେଇ ଦେଲ

ଆଉ ଆଜି ପୁଣି କାହିଁ କାନ୍ଦୁଛ?

ମୁଁ ପରଘରୀ ନିଆଁ ଝୁଲ....||

ବାପା!

ଏକୋଇଶି ବର୍ଷ ଏତେ ବୁଝାଇ

ପୁଣି ଆଜି କହୁଛ ମୋତେ

ସବୁକିଛି ସହିଯିବାକୁ ମଥାପାତି

ତୁମେ ବଦଳି ଗଲ ସତେ....||

ବାପା!

ସ୍ୱାମୀର ସମସ୍ତ କଥା ସହି

ଶାଶୁଙ୍କ ଭଲ ବୋହୁ ହୋଇ

ନଣନ୍ଦ ଦିଅର ଥଟା ମଜା 

ଶଶୁରଙ୍କ ଲଷ୍ମୀ ହୋଇ....||

ବାପା!

ଯେତେଦିନ ପାଖରେ ଥିଲି

 ହାତରେ ଖୁଆଇ ଦେଉଥିଲ

ଆଜି ମୁଁ ରାନ୍ଧି ପରଷି ଦିଏ

ଖାଇବାକୁ ତର ନାହିଁ....||

ବାପା!

ତୁମକୁ ଟିକେ ସମୟ

 ଦେଇପାରୁନି ବୋଲି

କେତେ ଅଭିମାନ କରୁଥିଲ

ଆଜି ସବୁ ଭୁଲିଗଲ...||

ବାପା!

ଆଉ ଥରେ ମୋତେ

ଛୋଟ ଛୁଆ କରିଦିଅ

ତୁମ କାନ୍ଧରେ ବସାଇ

ବୁଲାଇ ନିଅ...||