ମୋ ମା ମୋ ମାତୃଭାଷା

ଜନନୀ ଗର୍ଭରୁ     ଭୂମିଷ୍ଠ ମାତ୍ରକେ

     କୁଆଁ କୁଆଁ ଶବ୍ଦ କଲି

ସେହି ଶବ୍ଦ ମୋତେ  ଶିଖାଇଲା ଆଗ

    ମାଆ ମାଆ ଡାକ ବୋଲି ।

ଆଦ୍ୟ ଡାକ ମୋର  ମାଆ ଡାକ ହେଲା

      ଜଗତେ ପବିତ୍ର ନାମ

ସେହି ଡାକ ପାଇଁ     ଜଗତ ବ୍ୟାକୁଳ

   ପବିତ୍ର ହୋଇଛି ଧାମ ।

ମୋର ଆଦ୍ୟଗୁରୁ     ମୋର ମାତୃଭାଷା     

      ଶିଖାଇଛି  ମାଆ ଡାକ

ମାଆର ମମତା       କିପରି ଭୁଲିବି

    ରଖିବି ଭାଷାର ଟେକ ।

ଜନମ କାଳରୁ     ମରଣ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

     ଗୋଟିଏ ତ ମୋର ଭାଷା

ଯା' ପାଇଁ ଆଜି     ସୁନାମ ଅର୍ଜିଛି

   ସେ ହିଁ ମୋର ମାତୃଭାଷା ।

ଯେଉଁ ଭାଷା ପାଇଁ     ମୋ ପୂର୍ବ ପୁରୁଷ

       ଭୋଗିଛନ୍ତି ରାଜଦଣ୍ଡ

ସେହି ଭାଷା ମୋର   ଜୀବନ ଜୀବିକା

   ସେହି ମୋର ମାନଦାଣ୍ଡ ।

ଆନ ଭାଷା ଯାହା    ଶିକ୍ଷା ମୁଁ କରିଛି

      ଭାରତ ଭ୍ରମଣ ପାଇଁ

ମୋ ଉତ୍କଳ ଭାଷା ମୋର ମାତୁଭାଷା

   କହିବି ସଭିଙ୍କ ଠାଇଁ ।

ମାତୃଭାଷା ଛାଡି    ପରିଚୟ ପାଇଁ

     କେହି ନ ବଳାଅ ମନ

ମାଆର ପଣତ ପରି  ଅଟେ ମାତୃଭାଷା

   ସେଇତ ଜୀବନ ଧନ ।

ଯା ପାଣି ପବନ     ଶାକ ଓ ତଣ୍ଡୁଳ

     ଶୈଶବେ ଦେଇଛି ବଳ

ସେହି ଭୂମି ଭାଷା  ମୋର ମାତୃଭାଷା

     ମୋ ଜୀବନ ପୁଣ୍ୟ ଫଳ ।

ସମଗ୍ର ଦେଶକୁ    ଆଜ ମୋ ଆହ୍ୱାନ

     ଭାଷାର ମହତ ରଖ

ନିଜ ମାତୃଭାଷା  ନିଜ ପାଇଁ ବଡ଼

    ଏହି କଥା ମନେରଖ ।

ମାତୃଭୂମି ଆଉ     ମାତୃଭାଷା ଟେକ

     ରକ୍ଷାକରେ ଯେଉଁ ଜନ

ରାଇଜ ତାହାର    ହୁଅଇ ଯେ ଧନ୍ୟ

  ଦେଇ ମାତୃଭାଷା ଜ୍ଞାନ ।

ମୋ ଉତ୍କଳ ଭାଷା  ମୋ ପାଇଁ ସୁନ୍ଦର

       ଛାଡିବନି ହାତ ତାର

ଏତିକି ଶପଥ   ମୋ ଜୀବନ ବ୍ରତ

   ରଖ ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ ।

ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ     ଜଗତର ନାଥ

     ଉତ୍କଳ ମଉଡମଣି

ଭାଷାକୁ ମୋହର    ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥାନ ଦିଅ

    ହେଉ ସେ ଜଗତେ ଗୁଣି ।