ମୋ ଭାଷା ମୋ ପରିଚୟ

ଶତାବ୍ଦୀ ଶତାବ୍ଦୀର ସେ ସଙ୍ଘର୍ଷ

ଆଜି କେବଳ ଏକ ଇତିହାସ 

ଓ ଏକ ବଳିଷ୍ଠ ଅତୀତ ପୃଷ୍ଠାରେ 

ଧୂଳିଧୂସରିତ ଫର୍ଦ୍ଧ l

ବେଳେ ବେଳେ କାନ୍ଦି ଉଠନ୍ତି

ଅତୀତର କଥାକଥିତ ଚରିତ୍ରମାନେ

ବୁହାଇ ଦେଇଥିବା କେତେ ଶୋଣିତର ଦ୍ୱାହି ଦେଇ l

ରୁଦ୍ଧ କଣ୍ଠରେ କରନ୍ତି ଆର୍ତ୍ତନାଦ,

ମାଗନ୍ତି ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର,

ଅତୀତର ଲୁହ ଲହୁ ଭିଜା ମାଟି ଉପରେ

ଗଢି ଉଠି ଥିବା

ବର୍ତ୍ତମାନର ଏ ପୀଢ଼ିମାନଙ୍କୁ l

ହାୟ,

ଏ ସଭ୍ୟତାର ଫଟା କାନ୍ଥ ତଳେ

ଦଣ୍ଡାୟମାନ ଏ ଜାତି,

ନିତି ନିତି ଢଳି ପଡୁଛି

ଆଧୁନିକତାର ତୋଫାନରେ l

ଭୁଷୁଡ଼ି ପଡ଼ିବାକୁ ଆଉ

କେତେ ଯେ ବାକି?

କିଏ ବା ଦେବ ଏ ଉତ୍ତର!

କିଏ ଦେବ ବହି ଯାଇଥିବା ଆମ ଶୋଣିତର ପ୍ରତିଦାନ!

ଏ ଆଶଙ୍କା,

ଏ ଭୟ,

ବିଚଳିତ କରେ,

କେବଳ ସେଇମାନଙ୍କୁ,

ଯିଏ ଜାବୁଡି ଧରିଛନ୍ତି ଅତୀତକୁ l

ବୋଳି ଛନ୍ତି ସେ ମାଟିକୁ

ସ୍ୱାଭିମାନର ମୁକୁଟ

 କରି ମସ୍ତକରେ l

ହେଲେ,

ତୁମେ ବୁଝିପାରିବନି

ଏ ମହତ୍ତ୍ୱକୁ,

ହେ,

ବିଗତ ଅତୀତର ଦାୟାଦ ମାନେ l

ତୁମେ ହଜି ଚାଲିଛ,

ନିଜକୁ ହଜେଇ ଚାଲିଛ,

ଏ ବିସ୍ତିର୍ଣ୍ଣ ମରୁବାଲିର

ମରୀଚିକା ଭିତରେ,

ନିଜକୁ ଖୋଜିବାକୁ ଯାଇ l

ଦୂରୁ ଝଟକୁ ଥିବା ମୃଗ ତୃଷ୍ଣା ପଛରେ

ଧାଇଁ ଧାଇଁ l

ଯେବେ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ହେବ ତୁମ ପଲକ,

ଫେରିବାର ପ୍ରୟାସ କରି ମଧ୍ୟ

ହେବ ତୁମେ ବିଫଳ l

ଆଉ ସେତେବେଳେ ବୋଧେ

ମୃତ୍ୟୁ ଥିବ କେବଳ ତୁମ ସମ୍ମୁଖରେ l

"ହଁ" ମୃତ୍ୟୁ,

ମୃତ୍ୟୁ ତୁମ ପରିଚୟ,

ଜାତି,

ଆଉ ଏ

ନବ ନିର୍ମିତ ସଭ୍ୟତାର l

ମୋ ଭାଷା ମୋ ପରିଚୟ,

ଆଜି କେବଳ ଏକ

ଜାତିର ଛାତି ତଳେ ଗୁଞ୍ଜରିତ

ମିଥ୍ୟା ଅହମିକା ଓ

ବୃଥା ଆସ୍ଫାଳନ l