ନୀରବ ଆକାଶ

ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି ସେଦିନ ନିରବ ଆକାଶକୁ,

ନା ଜହ୍ନ ଥିଲା ନା 

ତାରାର ରୋଷଣୀ l

ଅନ୍ଧକାରର ଭିତରେ 

ହଜି ଯାଇଥିଲା ବାଦଲର ଲୁଚକାଳି ଖେଳ l

ସହର ଶୋଇଥିଲା,

କେଜାଣି କେତେ ଚକ୍ଷୁରେ ନିଦ ଥିଲା

ଆଉ କେତେ ଆଖି ଖାଲି ବାହାନା କରୁଥିଲା l

ଏକ ବିଶାଳ 

ଅନ୍ଧକାରର ଭିତରେ ହଜିଥିଲେ ବିହଙ୍ଗ,

ହଜିଥିଲା ସୂର୍ଯ୍ୟ

କେଜାଣି କେତେ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପାଇଁ l

କିଏ ଘେରି ବସିଥିଲା ପୃଥିବୀକୁ,

ରଣଭୂମିରେ ଯୁଦ୍ଧ ଏବେ ସରିନଥିଲା,

ଚାହିଁ ରହିଥିଲା ନିରବ ଆକାଶ ବିଜୟର

ଶଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି ଶୁଣିବାକୁ l

ନୂଆ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆସିବ

ରାତ୍ରୀର ଛାତି ଚିରି,

ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ କରି ଶତ୍ରୁର ବିପୁଳ ବାହୁ,

ସଂହାର କରିବ ଅନ୍ଧକାରକୁ,

ଆଉ କଥା କହିବ ସେଦିନ ନିରବ ଆକାଶ,

ମୌନତା ଭଙ୍ଗ କରି