ମଣିମା

ଏମିତି ବି ଝୁମେ ଏ ସହର, ଗତାନୁଗତିକ ସବୁ ।

ତୁମେ ଗଲାପରେ ତୁମ ମନ୍ଦିରକୁ,

କେବେ କେବେ ଭାବୁ ଭାବୁ ।

ଆଖିପତା ଯାଏ ଘୁମେଇ, 

ସପନେ କିଏ ଯାଚି କହେ ନବୁ?

ଚିନ୍ତା ଚେତନାରେ କୈବଲ୍ୟ ମୁଠାଏ ମୋ ପାଇଁ ରଖିଥିବୁ ।