ମମତାମୟୀ

ଦୂବ ପରି କଅଁଳ

ଜହ୍ନର ଜୋଛନା ପରି ଶୀତଳ 

ଫୁଲ ପରି କୋମଳ

ନଈ ପରି ନିର୍ମଳ 

କେଉଁ ଜନମ ର ପୁଣ୍ୟ ଫଳ ମାଁ ତୁମେ

ଆମ ଜୀବନେ ଆସିଲ ।

ମାଟି ମାଁ ପରି ଆମାପ

ତୁମ ସହନ ଶକତି,

ତ୍ୟାଗମୟୀ ତମେ

ତ୍ୟାଗରେ ତୁମ ତୃପତି ।

ଆକାଶ ପରି ବିଶାଳ 

ଅଟେ ହୃଦୟ ତୁମର 

ସିନ୍ଧୁ ଠାରୁ ଦୁଇ ଆଧିକା

ଅନ୍ତର ତୁମର ଗଭୀର ।

କି ଉପହାର ଦେବି ଗୋ 

ମମତାମୟୀ ତୁମକୁ 

ଭାବି ପାରୁନି କିଛି ,

ଦୁନିଆର ସର୍ବୋତ୍ତମ

ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟି କି ଗୋ ତୁମେ

ନିଅ ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେଉଛି ।।