ମଲାଟ

ନିଜକୁ ଅନାବୃତ କରି ମୁଁ ଘୋଡେଇ ରଖିଛି ତୋତେ , 

ଲାଜ ର ସବୁ ପରିସୀମା କୁ

କେଉଁ ଏକ ଗଳି ରେ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ 

ବାସ୍ ତୋତେ ହିଁ ଘୋଡେଇ ରଖିଛି ମୁଁ

କାହିଁକି

ଅତି ସରଳ ସେ କାହିଁକି ର ଉତ୍ତର

ତୁ ମୋର ପ୍ରିୟ

ଭାରି ପ୍ରିୟ

ବହି ଟିଏ

ଅ , ଆ , ଇ , ରୁ ପରିଚୟ ତୋ ସହ

 ତୋ ଦେହ ରେ ଛପା

ପ୍ରତି ଟି ଗୀତ କୁ ମୁଁ ଉଦରେ ସାଇତିଛି

ରାସ୍ତା ରେ ଗାଇଛି

ପୁଣି ଘାଟ ରେ ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ କରିଛି

କେବେ

କୁନା ଭାଇନା , ମହୁଲ ଫୁଲ

ପୁଣି କେବେ

"ବିଷ୍ଣୁପଦ, ବିଷ୍ଣୁପଦୀ ଈ କାର ଭେଦ ଶବଦ "

ସବୁ ପଦ୍ୟ କୁ ବୁଝିଛି ତୋ ଦେହ ରୁ

କେତେ କବି , କେତେ ଲେଖକ ର ବାଣୀ ତୋ ଠୁ ହିଁ ତ ପାଇଛି

ରେବତୀ ରେ କଥା ହେଉ ଅବା 

"ନିର୍ମଳା" ଉପନ୍ୟାସ ହେଉ 

ସବୁ ର ସ୍ଵାଦ ମୁଁ ତୋ ଠୁ ପାଇଛି ।

ତୁ ସାଥୀ ମୋର ନିର୍ଜନ ବେଳର ,

ନିଛାଟିଆ ରାତିର

ଯେବେ ଜଗତ ଶୋ ଇଯାଏ

ଘୁଙ୍ଗୁଡ଼ି ମାରି

ସେତେବେଳେ ମୁଁ ତୋତେ ଦେଖେ

ତୋ ପୃଷ୍ଠା କୁ ଲେଉଟାଇ

ତାର ବାସ୍ନା କୁ , ତାର ଜ୍ଞାନ କୁ ପିଇ ଯାଏ

ଅମୃତ ରସ ରେ ବି ମିଳିବନି ସେତିକି ଆନନ୍ଦ

ଯେଉଁ ଆନନ୍ଦ ମିଳେ ତୋ ଜ୍ଞାନ ରସ ପାନ ରେ

ତୋତେ ଆବୃତ କରି ରଖିବାରେ ମିଳେ ବେଶ୍ ଆନନ୍ଦ

ସେ ଆନନ୍ଦ ନେଇ ନ ପାରେ ଶାବ୍ଦିକ ରୂପ

କେବଳ ଅନୁଭୂତ ହୁଏ ମନ ରେ

ସେଇଥି ପାଇଁ ତୋ ମୁଁ ତୋର ମଲାଟ