ମଇ ମାସ

ମଇ ମାସ

କ୍ଷୀଣ ଶରୀର, ଶୁଷ୍କ ଓଠ, ତଣ୍ଟି

ନିସ୍ତବ୍ଧ ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ ଜଡେଇ ଧରି ଆସେ

ଆକାଶ ଟା ଅଗ୍ନିସ୍ନାନରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଏ ।

ଶୁନଶାନ୍ ରାଜରାସ୍ତାରେ 

ଘୋଷାଡି ହେଉଥାଏ ପାରିବାପଣର ପରିଚୟ

ନା ‘ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାକୁ ହେବ

ଠିକଣା ଜାଗାରେ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।

ନିର୍ଦ୍ଦୟ ନିଦାଘ,

ଥପଥପ ନିଗିଡ଼ି ପଡୁଛି 

ରକ୍ତ ପାଣି ଫାଟି ତାଳୁରୁ ତଳିପା ଯାଏ

ସଂଘର୍ଷ ର ଅନ୍ୟ ଏକ ପରିଭାଷା ।

ୠତୁର ଦହନ ,ଦୂର ଦିଗନ୍ତରେ ନିରାଶାର ଲୁଚକାଳି

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅଜଣା ,ଆଉ ଶୁଭୁନି ପବନରେ କାନ୍ଦଣା

ଅପେକ୍ଷାର ପ୍ରହର ତୀବ୍ର ପ୍ରହାର

ସ୍ପର୍ଶକାତର ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ଏ ହୃଦୟର ।