ମଧୁଶାଳାର ସ୍ୱୀକାରୋକ୍ତି

ମଧୁଶାଳା ଦିନେ ପଚାରିଲା ମୋତେ

କିଆଁ ତାକୁ ଭଲପାଏ

ସକାଳ ପ୍ରହରୁ ରାତିଅଧ ଯାଏ

ତା ଭିତରେ ଝୁମୁଥାଏ ?

କି ଉତ୍ତର ଅବା ଦେଇ ପାରିଥାନ୍ତି

ପିଆଲାରେ ଦେଲି ଚୁମା

କହିଲା ତୋ ପରି ଅନେକ ଆସନ୍ତି

ହୋଇ ପ୍ରେମେ ବାଟବଣା I 

ଭାବନ୍ତି ତାଙ୍କର ଯେତେ ସବୁ ଦୁଃଖ

ମୋ କୋଳେ ନିଗାଡି ଦେଇ

ହୃଦୟର ଯେତେ ଦୁଃଖର ପାହାଡ

ମଦିରାରେ ଦେବେ ଧୋଇ I

ସତ ମୁଁ କହୁଛି କାହାରି ଦୁଃଖକୁ

ତିଳେ ହେଲେ ନିଏ ନାହିଁ

ଧନ ତାଙ୍କ ନେଇ ଆୟୁଷ ମୁଁ ସାରେ

କଲିଜାକୁ ଖାଇ ଖାଇ I

ତୁ ଯଦି ଚାହୁଁଛୁ ଜୀବନରେ ଶାନ୍ତି

ଧିରେ ମୋତେ ଯା ଭୁଲି

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦୟା ହେଲେ ତୋ ଉପରେ

ଦୁଃଖ ଯିବ ଅପସରି I