ମାଟିଘର

ଯେଉଁ ଘରେ ମୁହିଁ ଜନମ ଲଭିଲି

ବାଲ୍ୟସ୍ମୃତି ଥିଲା ଯହିଁ,

ଝାଟିମାଟି ସେଇ କୁଡ଼ିଆ ଘରଟି

ଅତୀତ ଯାଇଛି ହୋଇ |

ଯେଉଁଠି ମୋ ମାଆ ନୂଆବୋହୂ ସାଜି

ରଚିଲା ଘର ସଂସାର,

ସେ ଘର ନଥିଲା ମାଟିର କୁଡ଼ିଆ

ଥିଲା ସିଏ ସ୍ୱର୍ଗପୁର |

ଯାହା ବୁକୁପରେ ପାଦ ରଖିଥିଲି

ଚାଲି ଶିଖିଥିଲି ମୁହିଁ,

ଜନ୍ମଭୂମି ମୋର ଅତି ଆପଣାର

ମନୁ ପାଶୋରିବି ନାହିଁ |

କେତେ କେତେ ସ୍ମୃତି ସାଇତି ରଖିଛି

ମନର ଗଭୀର କୋଣେ,

ଫେରିବନି ଆଉ ହଜିଲା ଅତୀତ

ଯାହାଥିଲା ପିଲାଦିନେ |

ମାଟିଘରେ ଯେଉଁ ସୁଖଶାନ୍ତି ଅଛି

ମିଳିବକି ଉଆସରେ,

ମାଟିର ମଣିଷ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ପାଉଁଶ

ମିଶିବ ଶେଷେ ମାଟିରେ |