ମାଁଙ୍କ ଆଗମନୀ

ଶାରଦ ଆକାଶେ

ଜ୍ୟୋଛନା ପ୍ରକାଶେ

ଭାସି ଭାସି ଭାସି ଆସେ ଆନନ୍ଦ ।

ଶାରଦ ସମ୍ଭାରେ

ପୁର ପଲ୍ଲୀଦ୍ବାରେ

ହସି ହସି ହସି ନାଚେ ଉନ୍ମାଦ ।

ଭକତ ଡାକେ ତା

ଉଛୁଳା ପ୍ରାଣର

ସରସ ହରସ ଧାରା ମୁଖରେ ।

ସେ ପୀୟୁଷ ପାନେ

ସନ୍ତାନ ବିଭୋର

ତୋର ନାମ ଘୋଷେ ସାରା ପୃଥ୍ବୀରେ ।

ଶ୍ୟାମଳ ପାହାଡ

ତୁଷାର ର ମେଢ

ମୁକୁଟ ଶୋଭେ ମସ୍ତକେ ତୋହର ।

ଧରା ର ଅଂଗରେ

ଭରା ତୋ ରଂଗ ରେ

ଆନନ୍ଦେ ଶିରି ଝଟକେ ମହିର ।

ଶରତ ତଟିନୀ

ନୀଳ ନୀରବେଣୀ

ନିଳ ଗଗନରେ ତଳେ ସୁନ୍ଦର ।

ଦୁର୍ଗାମୟୀ ଅୟି

ନିଳ ଦରଶନା

ଚାହିଛୁ ଗରବ ଭରେ ମନର ।

ସୁନିଳ ନିର୍ମଳ

ତଟିନୀ ର ଜଳ

ଅଜଣା ଅମିୟ ରଶ ତାହାର ।

କୁମୁଦ କହ୍ଲାର

ବଢାନ୍ତି ସମ୍ଭାର

ଶତ ସୁଷମାର ଖଣି ରୁତୁର ।

ସ ସାଗରା ଧରା

ସ୍ବଚ୍ଛ ସ୍ନେହ ଭରା

କେତେ ଯେ ଆନନ୍ଦ ଭାସେ ଏଠାର ।

ଆସ ଗୋ ଜନନୀ

ଆନନ୍ଦ ରୁପିଣୀ

ଆହୁରି ଆନନ୍ଦ ବରଷା କର ।

ତବ ପଥ ଚାହିଁ

ଗୋ ଆନନ୍ଦ ମୟି

ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭାବୁକ ଭକ୍ତପ୍ରବର ।

ମା ଦୁର୍ଗା ଭବାନୀ

ରୁଦ୍ରଂକ ଶିବାନୀ

ପୁଜା ପାଇଁ ଖୋଜେ ତାର ଅନ୍ତର ।