ମାଆ

ସରଗ ସମ ପରା ମୋ ମାଆ କୋଳ,

ତାହାର ସ୍ନେହ ଅଟଇ ତ ଅମୂଲ ।

କେତେ ମିଠା କଥା ଅଟଇ ତାହାର,

ମୋ ମାଆଟି ମୋହର କେଡେ ନିଜର |୧|

ମୋ ମାଆ ଯେବେ ଦୂରରେ ରହିଥାଇ,

ସକଳ କଥା ମୋତେ ପିତା ଲାଗଇ ।

ତା' ଫେରିବା ବାଟକୁ ମୁଁ ରହେ ଚାହିଁ,

ସର ଲବଣି ବି ମୋତେ ନ ରୁଚଇ |୨|

ରୋଗେ ମୁଁ ପଡିଲେ ତା' ଆଖିରେ ଲୁହ,

କୋଳେ ଧରିଥାଏ ମନେ ଭରି କୋହ ।

କେତେ ପୂଜା ମାନସିକ କରେ ସେହି,

ମୋ ଶୁଭ ମନାସଇ ଉପାସ ରହି |୩|

ସଭିଙ୍କ ଓଠରେ ସେ ହସ ଫୁଟାଏ,

ସବୁ ଦୁଃଖକୁ ଛାତିରେ ଚାପିଥାଏ।

ତା' ଆଙ୍ଗୁଳି ଧରି ବାଟ ମୁଁ ଚାଲିଲି,

ସତମିଛର ଫରକ ମୁଁ ଶିଖିଲି |୪|

ଦେବୀ ସିଏ ପରା ମମତା ମନ୍ଦିରେ,

କଣ୍ଟା ଫୁଲ ହୁଏ ତା'ର ଆଶିଷରେ ।

ଦୀପ ସଳିତା ପରି ସେ ଜଳୁଥାଏ,

ମୋ ଜୀବନେ ଖୁସିରେ ଆଲୋକ ଦିଏ |୫|