ଲଗ୍ନଜିତ୍

ମୁଖ ଦିଶୁ କି ମୁଖା

ଓଠ ଦିଶୁ କି ହସ

ଭିନ୍ନ କଥା

ବ୍ୟସ୍ତ ହେବାର ହେଲା

ଦିହେଁ ଏକାଠି ଥିଲେ ବି

ପାଖରେ ଲାଖିଥିଲେ ବି

ବାରିପଡ଼େ ଅଭିନ୍ନ ଅଲଗା 

ବାସିପଡ଼େ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଭାଗା ।

ମନରୁ ନା ମଗଜରୁ 

 ଆତ୍ମାରୁ ନା ଛଳନାରୁ 

ଜଣା ପଡ଼ିଯାଏ ନିମିଷକେ

ମନ ତରାଜୁରେ

ଆତ୍ମ ଅନୁଶୀଳନରେ

ଚିତ୍ର ଚରିତ୍ର ତଭଲିହୁଏ କ୍ଷଣକେ ।

ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ୍ ଉପଚାର ଲାଗେ ହାହାକାର

ମହଣ ମହଣ ବିଶ୍ଵାସ

କୃଶବିଦ୍ଧ ପ୍ରାୟ 

ନୈସର୍ଗିକ ହସଫୁଲ ଫୁଟି ମହକୁ

ମୁଖ କାନ୍ ଭାସ୍ ରେ

ଲଗ୍ନଜିତ୍ ସତ୍ୟଜିତ୍‌ 

ଶତୃଜିତ୍ ବିଶ୍ଵଜିତ୍ ପାଥେୟ ।