କନ୍ୟା କୁମାରୀ

ଆଷାଢ଼ରେ ଗଲି ପୁରୀ,

ଶ୍ରାବଣରେ ଗଲି କନ୍ୟାକୁମାରୀ ଲୋ

ଦେଖିଲି ଶିବଙ୍କ ନାରୀ l

ରଥରେ ନୀଳ ଚନ୍ଦ୍ରମା,

ରୁଷ୍ଠ ହୋଇଲେଣି ସିନ୍ଧୁଙ୍କ ଜେମା ଲୋ

ରଥ ଚାଲେ ଘିରି ଘିରି l

ଶ୍ରାବଣେ ଶିବ ଦର୍ଶନ,

କରିବାକୁ ଗଲି ବଳାଇ ମନ ଲୋ

ବନ୍ଦିଲି ଶୈଳ କୁମାରୀ l

ପତ୍ର ନ ଭକ୍ଷୀ ଅପର୍ଣ୍ଣା,

ତପ କରୁଛନ୍ତି ଗୋଉରୀ ବର୍ଣ୍ଣା ଲୋ

ଲଭିବେ କାଳେ କାମାରି l

ଶିବ କାଳେ ଆଶୁତୋଷ,

ହିମବନ୍ତ ଜେମା କିଆଁ ନିରାଶ ଲୋ,

କାନ୍ଦନ୍ତି ମେନା ସୁନ୍ଦରୀ l

ବିବାହ ହୋଇଲା ସ୍ଥିର,

ଦେବତା ରଚିଲେ ବଡ଼ ଚକର ଲୋ,

ଶିବ ହେଲେ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ l

ଶୂଚିନ୍ଦ୍ରମେ ହନୁମାନ,

ବିବାହେ ଢ଼ାଳିଲେ ବଡ଼ ବିଘନ ଲୋ

ଦେବୀ ରହିଲେ କୁମାରୀ l

ବାହା ଅକ୍ଷତ ଚାଉଳ, 

ଫିଙ୍ଗି ଦେଲେ ସବୁ ତ୍ରିସିନ୍ଧୁ ଜଳ ଲୋ

ଭାଷେ ଏବେ ବାଲି ପରି l

ବସିଛନ୍ତି ତପ କରି,

ଶିବଙ୍କୁ ଯେବେ ନ ପାରିବେ ବରି ଲୋ

ରହିବେ ଚିର କୁମାରୀ l

କଳିଯୁଗ ହେଲେ ଶେଷ,

ତୋଷହେବେ କାଳେ ଶ୍ରୀଆଶୁତୋଷ ଲୋ

କନ୍ୟା ରହିଲା କୁମାରୀ l

ବିବେକାନନ୍ଦ ପର୍ବତ,

ସନ୍ଥ ତୋଳିଛନ୍ତି କଲ୍ୟାଣ ହାତ ଲୋ

ଗେରୁ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧିକରି l

ଥିରୁଭାଲୁ ମହାକବି,

ଥିରୁକୁରାଲ ସେ ବିଚିତ୍ର ଛବି ଲୋ

ନମେ ଯୋଡ଼ ହସ୍ତ କରି l

କନ୍ୟା କୁମାରୀ ଦର୍ଶନ,

ତ୍ରିସିନ୍ଧୁ ଜଳରେ ପବିତ୍ର ସ୍ନାନ ଲୋ

ନମସ୍ତେ ହର ଗୋଉରୀ l

ଆଶୁତୋଷ ପଦେ ଅଳି,

କଲ୍ୟାଣ କରନ୍ତୁ ପର୍ବତ ବାଳୀ,

ଯାଆନ୍ତୁ କୈଳାଶ ପୁରୀ ।