କଳଙ୍କିତ ନାୟକ

ତମେ ସେଇ କଳଙ୍କିତ ନାୟକ ନା

  ଯିଏ ସ୍ବପ୍ନର ମାୟା ଜାଲ ବୁଣେ

           ନୀତି ପ୍ରେମ ର ଅଗଣାରେ ,

ପଚାରିଲା କେହି ଜଣେ ମୋତେ

  ଦେଖା ହୋଇଗଲା ଯେବେ ସେଦିନ

        ମାଳତୀପାଟପୁର ବସ ଠିକଣାରେ

ମୁଁ କହିଲି କଳଙ୍କ ତ ଜହ୍ନ ରେ ବି ଥାଏ

     ତେବେ କ'ଣ ସେ ବି କଳଙ୍କିତ ସତରେ !

ଅଳସୀ ନିଶିର ନିଷିଦ୍ଧ ପ୍ରହରେ

       ହୃଦୟର ନିଭୃତ କୋଣରୁ

            କବିତା ମୋ ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ହୋଇ ଝରେ ,

କେହି ମୋତେ ପ୍ରେମ କଲା

      ମୋ କବିତା ପ୍ରେମେ ପଡ଼ଲା

        ମୁଁ କେମିତି ଗଣାହେଲି କଳଙ୍କିତ ନାୟକରେ!

ଅୟୁତ ଯୁଗର ନୀରବତା ବି 

      ବିଷର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଦୀର୍ଘଶ୍ଵାସ ଛାଡେ

             ବେଳେ ବେଳେ ଅସ୍ତ ଆଲୁଅରେ ,

ମୁଁ କବି କେମିତିକା ଛାଡି ଦେବି

      କଲମ ଝର 

         ସାମାନ୍ୟ ଏଇ କଳଙ୍କିତ ହେବା ଭୟରେ !

ମୋ କଥା ଶୁଣି  

      ହସି ଯେବେ ଦେଲା ସେ ଜାଣିଶୁଣି

         ଅପରୂପା ଦିଶୁଥିଲା ରୂପ ଲାବଣ୍ୟରେ ,

ମୁଁ କହିଲି , ମନକୁ କର ଆକଟ

     ନହେଲେ ତମେ ବି ପୁଣି ପଡି ଯିବ

         ଅଜାଣତେ କଳଙ୍କିତ ନାୟକ ପ୍ରେମରେ !