କଳଙ୍କ

ଭଲ ଗୁଣ ଯେତେ ମ୍ଳାନ ପଡ଼ିଯାଏ

ଟିକିଏ କଳଙ୍କ ପାଇଁ

ଚରିତ୍ର ସ୍ଖଳନ ହେବାକୁ ଦେବାନି

ଅସତ ପଥରେ ଧାଇଁ ।

ଚରିତ୍ର ହେଉଛି ଅମୂଲ୍ୟ ସଂପଦ

ରଖିଥିବା ସଦା ସିତ

ମନ କାଗଜକୁ କଳଙ୍କ କାଳିରେ

କରିବାନି କଳୁଷିତ ।

କଳଙ୍କିତ ହେବା ସହଜ ସୁନ୍ଦର

ନିଷ୍କଳଙ୍କ ହେବା କଷ୍ଟ

ଧନର ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ବାଟବଣା କରେ

ମଣିଷ ହୁଅଇ ନଷ୍ଟ ।

ଜୀବନ ବହିରେ ଦାଗ ଲାଗିଗଲେ

ସହଜେ ଲିଭେନି ଆଉ

ସାଧୁତା,ସଂଯମ ସତ୍ୟନିଷ୍ଠା ବଳେ

ଜଳୁଥାଏ ଦାଉଦାଉ ।

ସଜ୍ଜନ ସଂଗତି କହୁଥାଏ ନିତି

ମାର୍ଜିତ ଆଦର୍ଶ ବାଣୀ

ଈଶ୍ବର ବିଶ୍ବାସ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଭାବ

ସତ୍ୟ ପଥେ ନିଏ ଟାଣି ।