କିଶୋରଚନ୍ଦ୍ରାନନ୍ଦ ଚମ୍ପୂ (ଚ)

କବିସୂର୍ଯ୍ୟ ବଳଦେବ ରଥ-ଚ

ରାଗ-ପଞ୍ଚମ ବରାଡି

ଚାହିଁ ଚାହିଁ ତୋ ସରଣୀ କକୁଭକୁରେ ତରୁଣୀ ଚିତ୍ରାର୍ପିତ ପରି ଥିଲି ବସି । ଚିତ୍ର ମଣିଲି ମୁଁ ତତେ,

ଚାହିଁ ଯା ଅତରକିତେ ଚାରିଚକ୍ଷୁ ମିଶାଇଲୁ ଆସି ରେ,ଚକାପାଙ୍ଗି,ଚନ୍ଦ୍ରରୁ ଚିପୁଡି ସୁଧା ଝରି,ଚିରତୃଷିତର,ମୁଖେ ଭରି,ଚାତୁର୍ଯ୍ୟ କୃପାଳୁ ଗୁଣ-ନିଧି ରଖିଲୁକି ପ୍ରାଣ ଘେନିଲି ମୁଁ ଏତେ ସରି କରି ରେ(1)

ଚେତା ଥିଲା ପରି କିଛି ପ୍ରତିତ ହେଉଅଛି, ଚିକ୍କଣ ତ ଦିଶୁଛି ମୋ ଦେହ । ଚିହ୍ନିକି ଲାଞ୍ଛନ ସତେ

ଚାମର ଚିକୁରା ମୋତେ ଚହକାଇ ଚପଚାରିଲୁ କହରେ,ଚକାପାଙ୍ଗି,ଚୁମ୍ବି ରବିନନ୍ଦନାର ନୀର, ଚନ୍ଦ୍ରିକାଚୟ ତୁଷାର ସାର, ଚାରୁ ମାରୁତରୁ ତରୁ-ତଳ ଶୀତଳ ହେତୁରୁ ଚିନାଏ ତ ଖେଦ ନାହିଁ ମୋର ରେ (2)

ଚାରି ହରିତରେ ଘେରି ଚରାଉଥାନ୍ତି ବାଛୁରୀ ଚୂଳ ମୁକୁଟିଆ ସଖାମାନେ । ଚିରାମରା ଶୃଙ୍ଗ ବେଣୁ, ବାଦ୍ୟନାଦ ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ , ଶେଷ ହୁଏ ଦିନ ଦିନେ ଦିନେ ରେ, ଚକାପାଙ୍ଗି,ଚୁମ୍ବି ବାରୁଣୀକି ଦିନଦ୍ୟୁତି, ଚପଳେ ଅମ୍ବର ବରଜନ୍ତି, ଚରମ ଭାଗ ମୋ ଭାରି, ଲାଗିନାହିଁ ଭ୍ରମେ ଡରି , ଚମକି ତ ନାହିଁ ମୋର ଛାତିରେ(3)

ଚାମୀ କରଡାରୁ ଶିରୀ –ମତୀ ସେ କେଉଁ ଅମରୀ, ଚାଖି ନାହିଁ ଦିନେ ମୋ ନୟନ । ଚମତ୍କାର କଥା ଦେଖି ପେଟରେ କପଟ ରଖି, ତୋତେନିକି ନ କହନ୍ତି ଘେନ ରେ, ଚଳାପାଙ୍ଗି, ଚରାଚର ଚାଲି ଭୟମୟ, ଚକଟି ଦେଲୁ ମୋ ହୃଦାଶୟ, ଚରଣ ଯୁଗକୁ ତୋର ଅଷ୍ଟଦୁର୍ଗେଶ୍ୱର, ଚୋରି ନାହିଁ ଥିଲେହେଁ ବଞ୍ଚାଅ ରେ ।(4)