ଖିଏ ହସ

ଅଭିଶପ୍ତ ଥିଲା ଜୀବନ ଆମରି

ନିଃପୁତ୍ରିକ ଦୋଷ ପାଇଁ

ତୋର ଆଗମନେ ଜନ ମାନସରୁ 

ସବୁ ଦୋଷ ଗଲା ଧୋଇ

ତୋ କୁଆଁ ଡ଼ାକରେ ସରଗ କୁସୁମ 

ଆକାଶରୁ ପଡ଼େ ଝରି 

ବଉଳ ବସନ୍ତ ପୁଲକିତ ମନେ 

ଆସିଛନ୍ତି ପୁଣି ଫେରି

କୋଇଲି ଗାଉଛି କୁହୁ ତାନ ତୋଳି 

ତୋ ପାଇଁ ମଧୁ ସଙ୍ଗୀତ 

ଚନ୍ଦ୍ରମା କହୁଛି ବାଦଲ ଫାଙ୍କରେ 

ବସିବ ତୋ ସାଥେ ମିତ

ଗୃହଲକ୍ଷ୍ମୀ ହୋଇ ଆସିଛୁ ଘରକୁ

ସଙ୍ଗେ ଘେନି ହସ ଖୁସି 

ଭୋକିଲା ପେଟର ଭୋକ ମରିଯାଏ 

ତୁହିଁ ଦେଲେ ଥରେ ହସି

ତୋ କୁନି ପାଦରେ ଅଳତାର ଗାର 

ତା ସାଥେ ପାଉଁଜି ସଜ

ଭଲି ଭାଲିକା ପୋଷାକ ଅତର 

ନିଇତି ହେବ ଲୋ ରଜ

ଯାହା ତୁ କହିବୁ ସବୁ ଆଣିଦେବି 

ଆଲୋ ମୋର ଚାନ୍ଦମୁହିଁ

ଛାଇ ପରି ତୋର ରହିଥିବି ପାଖେ 

ଯେତେ ଦିନ ଥିବି ଜିଇଁ

ସବୁ ଜନମରେ ଆମରି କୋଳରେ 

ଜନମ ହେବୁ ଲୋ ତୁହିଁ 

ଅମୂଲ୍ୟ ରତନ ଆମରି ତୁ ଧନ 

ତୋ ପରି ହେବେନି କେହି

ତୁଳସୀ ଅଟୁ ତୁ ଆମ ଅଗଣାର 

ତୋ ଅଙ୍ଗେ ବସୁଧା ବାସ 

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ କାଳରେ ବିତ୍ତ ଆମ ପାଇଁ 

ତୋ ଓଠର ଖିଏ ହସ