କବିତା ପର୍ବକବିତା ସଂଖ୍ୟା ୦୯

ମନର କୋହ ରୋକିହୁଏନା

ଲୁହ ହୋଇ ଝରିଆସେ

ସାରା ଲୁହ ପିଇଯାଏ ଓଠ।

ଚିତ୍କାର କରି ଶୁଖିଯାଇଥିବା ଓଠ

କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଅନ୍ତରତ୍ତମ ଦୁଃଖ

୨୫ ବର୍ଷ ର ଅନବରତ ଚେଷ୍ଟା

ବିଫଳତାର ସ୍ୱାଦ,କହିବାକୁ ସାମର୍ଥ୍ୟ ହରେଇ ସାରିଛି।

ଦୂରେଇ ଯାଇଛି ନିଜଠୁ ।

 ଦୂରରେବି ଆଜି ସ୍ଵପ୍ନ ର ଆଶା

ବୁମେରାଙ୍ଗ ହୁଏନି କହିଦେଲା କଥା, ବୋହି ଗଲା ପାଣି

ଶଦ୍ଦ ରେ, ଶଦ୍ଦରେକଥା କଟାକଟି

ମୁଁ ରୁ ମୁଁ କାର ର ଲେଲିହାନ ଶିଖା

ପୋଡ଼ି ଦିଏ ବିବେକ ଆତ୍ମା

ସମ୍ପର୍କ ର ମାନେ କିଛି ରୁହେନା

ବନିଯାଅ ସ୍ଵାର୍ଥର କିଙ୍କର

ଖା,ଗିଳି,ଭୁଞ୍ଜରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ଜଣାପଡେ ନା।