କାର୍ତ୍ତିକ ମାହାତ୍ମ୍ୟ

.      

    କାର୍ତ୍ତିକ ମାହାତ୍ମ୍ୟକୁ ଶୁଣ

        ଯାହା ମୁଁ କରିବି ବଖାଣ ।

    ସାଗର ପୁତ୍ର ଶଙ୍ଖାସୁର

        ବେଦ ହରିଲା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ।

    ପ୍ରଚଣ୍ଡ ପ୍ରଳୟ କରିଲା

        ଦେବ ଗଣଙ୍କୁ ଡ଼ରାଇଲା ।

    ଏହା ଦେଖିଣ ପ୍ରଭୁ ବିଷ୍ଣୁ

        ନହୋଇ ରହିଲେ ସହିଷ୍ଣୁ ।

    ଶଙ୍ଖାସୁରକୁ ବଧ କଲେ

        କାର୍ତ୍ତିକ ମାସ ଏହା ଭଲେ ।

    ବର୍ଷକେ ଏକ ମାସ ଏହି

        ପ୍ରଭୁ ଥାଆନ୍ତି ଜଳେ ରହି ।

    ଅବନ୍ତି ନଗର ବ୍ରାହ୍ମଣ

        ଧନେଶ୍ୱର ତା ନାମ ଜାଣ ।

    ଚଣ୍ଡାଳ ମହାପାପି ସେହି

        ନର୍ମଦା ନଦୀ ତୀରେ ରହି ।

    କାର୍ତ୍ତିକ ବ୍ରତ ଯେ ପାଳିଲା

        ନର୍କ କୁଣ୍ଡରୁ ମୋକ୍ଷ ହେଲା ।

    ଏ ବଡ଼ ମାହାତ୍ମ୍ୟ ବୃତାନ୍ତ

        ତେଣୁ ପାଳନ୍ତି ସାଧୁ ସନ୍ଥ ।

    କରିବ ଏ ବ୍ରତ ପାଳନ

        ଶୁଦ୍ଧ ପବିତ୍ର କରି ମନ ।

    ସ୍ନାହାନ କରିବ ପ୍ରାତରେ

        ଦିଅଁ ପୂଜିବ ଭକ୍ତିଭରେ ।

    ଫୁଲ ମୁରୁଜ ଝୋଟି ଦେବ

        ତୁଳସୀ ଚଉଁରା ଲିପିବ ।

    ପୁଣ୍ୟ କାର୍ତ୍ତିକ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାସ

        ଖାଇବ ଅମୃତ ହବିଷ ।

    ପଂଚକ ପାଞ୍ଚ ଦିନ ପାଳି

        ଘୃତ ଦୀପଟି ଦେବ ଜାଳି ।

    କଣ୍ଠେ ତୁଳସୀ ମାଳ ପିନ୍ଧି

        ମୁଣ୍ଡେ ତିଳକ ଟିକା ଛନ୍ଦି ।

    ନାରାୟଣଙ୍କୁ ଜପୁଥିବ

        ପ୍ରମାଦୁ ବଞ୍ଚିତ ଯେ ହେବ ।

    ଅନେକ ଜନ୍ମ ତପ ବଳେ

        ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମ ମହୀ କୋଳେ ।

    ରଖିଲେ ସୁନ୍ଦର ବିଚାର

        ହୋଇବ ମନୁଷ୍ୟରେ ସାର ।

    ସ୍ତାପିଲେ ଏହି ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ

        ସନ୍ତୋଷ ହେବେ ଭଗବାନ ।