କାଏଁଯେ

ଆଖିର୍ ପାନି ତୁଇଁ କାଏଁଯେ ଝରୁଛୁ

ସେ ତ ତତେ ନାଇଁ ବୁଝ୍‌ଲା,

ଏ ମନ୍ ତୁଇ‍ଁ କାଏଁଯେ ଏତେ କାନ୍ଦୁଛୁ

ସେ ତ ତତେ ନାଇଁ ଚିହ୍ନ୍‌ଲା ।

ସପନ୍ ରାନୀ ତୁଇ‍ଁ କାଏଁଯେ ଆସୁଛୁ

ସେ ତ ସ୍ୱପ୍ନେ ନାଇଁ ଆସ୍‌ଲା,

ଏତେ କଥା ତାର୍ କାଏଁଯେ ଭାବୁଛୁ

ସେ ଭାବ୍‌କେ ତ ନାଇଁ ଭାବ୍‌ଲା ।

ମନ୍ କାଏଁ ତୋର୍ ପଖନ୍ ଢେକଲ୍ ଯେ

ଗୁଡେ ଖୁରେଇ ଦେଇଗଲା,

ସପନ୍ କାଏଁ ତୋର୍ ମାହାଲିଆ ଆଏ ଯେ

ଏତେ ହଲ୍‌କା ଭାବିଦେଲା ।

ମୁଇଁ ତୁମର୍ ଆଏ କହିକହି ତତେ

ତୋ‌ର୍‌ନୁ ହଁସି ନେଇଗଲା,

ଖୁସି ଦେଇଦେଇ ଅଥା ହେଲୁପଛେରେ

ସେ ଦୁଖ୍ ଦେଇ ଚାଲିଗଲା ।

ତାର୍ ନାଆଁକେ ତୁଇଁ କାଏଁଯେ ଲେଖୁଛୁ

ସେ ତ ସବୁ ମେଟେଇ ଦେଲା,

ତାର୍ ବାଟ୍‌କେ ତୁଇଁ କାଏଁଯେ ଟାକିଛୁ

ସେ ତ ଉଲ୍‌ଟି ନାଇଁ ଦେଖ୍‌ଲା ।

ଏତେ ଭୁକେ ତୁଇଁରେ କାଏଁଯେ ରହୁଛୁ

ସେ ଭୋକ୍‌କେ ହଜେଇ ଦେଲା,

ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଗେଲେହିଁ କରି ଦୁହିଁହାତେ

ସେ ତୋର୍ ବେଁକ୍ ଚିପିଦେଲା ।

କୁହୁଲା କେ ତୁଇଁ କାଏଁଯେ ଏତେ ଧରୁଛୁ

ସେ ଉପର୍‌କେ ଉଠିଯିବା,

ଧକାଦେଲା ବଲିରେ କାଏଁଯେ ପସ୍ତାସୁ

ସେ ବି ଦିନେ ହେଲେ ପସ୍ତାବା ।

ହଁ ଦିନେ ହେଲେ ପସ୍ତାବା.....