ଜୟ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ

ଆହେ ବଂଶୀଧର ଦେବକୀ ନନ୍ଦନ

   ଯଶୋଦାର ଗଣ୍ଠିଧନ

ପବିତ୍ର ଭାଦ୍ରବ କୃଷ୍ଣ ଅଷ୍ଟମୀରେ

   ଜନମିଲ ଶ୍ୟାମଘନ ।

ଯଶୋଦା ମାତାର ଅନ୍ଧର ଲହୁଡ଼ି

   ଦେବକୀ ହୃତସ୍ପନ୍ଦନ

ରାଧାରାଣୀଙ୍କର ନୟନର ତାରା

    ନନ୍ଦରାଜାର ଜୀବନ ।

ଆହେ ବେଣୁପାଣି ଯଶୋଦାର ମଣି

    ପ୍ରିୟପ୍ରାଣ ଜୀବଧନ

ତିଳେ ନ ଦେଖିଲେ ଯଶୋଦା ମାତାର

    ଉଛନ ହୁଅଇ ମନ ।

କେତେ ଲୀଳାଖେଳା କରୁଥିଲ କାହ୍ନା

    ବନ୍ଧୁ ସୁଦାମାର ସାଥେ

ପ୍ରାଣ ଠାରୁ ଅତି ପ୍ରିୟ ଥିଲେ ସଖା

     ଜୀବନର ଗତିପଥେ ।

ରାଧା ଗୋପୀ ସଙ୍ଗେ କେଳି କରୁଥିଲ

    ଯଶୋଦାର ଗେହ୍ଲା କାହ୍ନା

ପ୍ରୀତି ପରଶରେ ରାଧାରାଣୀ ମନ

    ହେଉଥିଲା ଆନମନା ।

ଗୋପପୁର ଛାଡି ଯଶୋଦା ନନ୍ଦନ

   ଦ୍ୱାରକାରେ କଲେ ବାସ

ଗୋପ ଗୋପାଙ୍ଗନା କଦମ୍ବ ଯମୁନା

   ଝୁରିଲେ କାହ୍ନାର ହସ ।

ଝୁରଇ ଯମୁନା ଝୁରେ ମଧୁବନ

  ଝୁରଇ ରାଧିକା ରାଣୀ

କଥାଦେଇ ଗଲ ଫେରିବ ଗୋପକୁ

   ଫେରିଲନି ଚକ୍ରପାଣି ।

କଣ୍ଟକରି ଗଲ ମଥୁରା ନଗର

    ରହିଲ ସାରା ଜୀବନ

ଅଷ୍ଟ ପାଟବଂଶୀ ଅସୀମ ବିଭବ

   ମୋହିନେଲା ତୁମମନ ।

କଂସ ବଧକରି ଧରା ଉଶ୍ୱାସିଲ

   ଅଧର୍ମର ହେଲା ନାଶ

ଅର୍ଜୁନ ରଥର ସାରଥି ସାଜିଲ

  ଦ୍ରୌପଦୀକୁ ଦେଲ ବାସ ।

କଳିଯୁଗେ ହେଲ ଜଗନ୍ନାଥ ସ୍ୱାମୀ

   ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ କର ଲୀଳା

କେତେ ଅବତାରେ ଏଧରା ପୃଷ୍ଠରେ

   କରୁଅଛ ଲୀଳାଖେଳା ।

ସତ୍ୟ ତ୍ରେତୟା ଓ ଦ୍ୱାପର କଳିରେ

   ତୁମେଯେ ସର୍ବ କରତା

ତୁମରି ଇଙ୍ଗିତେ ଚାଲୁଅଛି ବିଶ୍ୱ

   ତୁମେହିଁ ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା ।

ଆହେ ବଂଶୀଧାରୀ ସତ୍ୟର ପୂଜାରୀ

   ତୁମରି କରୁଣା ହେଉ

ତୁମ ନାମ ଜପି ତୁମରି ଚରଣେ 

   ଏ ଜୀବନ ବିତି ଯାଉ ।