ସଂସ୍କାର

ଓଡ଼ିଆ ସଂସ୍କୃତି ଓଡ଼ିଆ ସଂସ୍କାର

   ସବୁଠୁ ଅଟଇ ଶ୍ରେଷ୍ଠ

ପୂର୍ବ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଭୁଲିଯାଇ ଆମେ

   ହେଉଅଛେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ।

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ପଥେ ପଥଚାରୀ

   ଭୁଲି ନିଜର ସଂସ୍କୃତି

ଵିପଥଗାମୀ ଏ ମନୁଷ୍ୟ ସମାଜ

   କରୁଅଛି ଅପକୀର୍ତ୍ତି ।

ଆଧୁନିକତାର ଦ୍ୱାହିଦେଇ ଆମେ

    କରୁଅଛେ ଅପକର୍ମ

ଅଜ୍ଞାନ ମଣିଷ ସ୍ୱାର୍ଥପର ଆଜି

   ଭୁଲିଛି ମାନବ ଧର୍ମ ।

ଧନ ଦଉଲତ ନୁହେଁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ

   ଦିଏସେ କ୍ଷଣିକ ସୁଖ

ଗର୍ଵ ଅହଂକାର ଲୋଭ ମୋହ ମାୟା

    ମନେ ଆଣିଦିଏ ଦୁଃଖ ।

ସଂସ୍କାରୀ ମଣିଷ ସମାଜେ ପୂଜିତ

   ଅର୍ଜିଥାଏ ଯଶକୀର୍ତ୍ତି

ସେହି ଯଶକୀର୍ତ୍ତି କୋଟିନିଧି ସମ

  ବଢ଼ାଏ ନିଜର ଖ୍ୟାତି ।

ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ

  କରିବା ତାଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ

ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଲଭିବା ଆମେରେ

   ବଢିବ ଆମର ମାନ ।

ବାପା ମାଆ ଦୁହେଁ ଈଶ୍ୱର ସମାନ

  ମାନିବା ତାଙ୍କର କଥା

ସେ ଅଟନ୍ତି ଆମ ଭାଗ୍ୟର ବିଧାତା

   ଦେବାନି ମନରେ ବ୍ୟଥା ।

ଶିଶୁଟିଏ ପରା ମାଟିର ପିଣ୍ଡୁଳା

   ଗଢିବା ତାକୁ ଯତନେ

ସଂସ୍କାର ସଂସ୍କୃତି ଜ୍ଞାନ ଭରିଦେବା

  ଖ୍ୟାତି ଅର୍ଜିବ ଜୀବନେ ।